Κυριακή της Ορθοδοξίας

 

Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιορτάζουμε την αναστήλωση των εικόνων, το τέλος της εικονομαχίας, της διαμάχης δηλαδή, που κατέληξε σε σφοδρές συγκρούσεις, ανάμεσα σε εκείνους που επηρεασμένοι από το παγανιστικό πνεύμα της Δύσης έφτασαν να λατρεύουν τις εικόνες, πολλοί από αυτούς έτρωγαν κομματάκια από το ξύλο των εικόνων για να θεραπευτούν και σε εκείνους οι οποίοι επηρεασμένοι από το εβραϊκό, ανατολίτικο πνεύμα δεν επέτρεπαν καμία απεικόνιση του θείου. Η Εκκλησία έδωσε τέλος σε αυτές τις συγκρούσεις, στις οποίες φυσικά υπήρχαν και έντονα πολιτικά συμφέροντα, διακηρύσσοντας ότι δια μέσω του απεικονιζόμενου αγίου προσώπου εκφράζει ο άνθρωπος το περιεχόμενο της καρδίας του και δεν είναι εικονολάτρης, αποδίδοντας λατρεία στο ξύλο.

Σήμερα λοιπόν, γιορτάζουμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Παρ' όλα αυτά, είμαστε μάλλον συγχυσμένοι σχετικά με το θέμα αυτό. Πριν προχωρήσουμε παρακάτω να κάνουμε μία παρένθεση. Η Ορθοδοξία θριάμβευσε, δεν σώθηκε. Η Ορθοδοξία δε χρειάζεται σωτήρες και υπερασπιστές. Δεν σώζουμε εμείς την Ορθοδοξία όταν την υπερασπιζόμαστε αλλά η Ορθοδοξία σώζει εμάς όταν την ακολουθούμε. Άλλωστε, όπως έχει πει και ένας σοφός άνθρωπος, η αλήθεια, γιατί η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια, η αληθινή διδασκαλία της Εκκλησίας, του Χριστού, η αλήθεια λοιπόν υποφέρει περισσότερο από τη θέρμη των υπερασπιστών της παρά από τις διαφωνίες των αρνητών της.

Και τελικά τι είναι Ορθοδοξία; Τι είναι αυτή η ορθή πίστη; Μάλλον καλύτερα ας πούμε όχι μόνο τι είναι Ορθοδοξία αλλά και τι δεν είναι. Ορθοδοξία λοιπόν, δεν είναι ο φανατισμός, δε μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Χρειάζεται πνεύμα νηφάλιο για να μπορέσει να ανθίσει η ορθή πίστη. Δεν είναι η εντατική αναζήτηση προορατικών γερόντων ή θαυμάτων. Δεν είναι η δύναμη, η εξουσία. Δεν είναι ο πλούτος ο υλικός της Εκκλησίας. Δεν είναι οι γνωριμίες και ο συναγελασμός με τους άρχοντες του κόσμου τούτου. Δεν είναι τα ακριβά υφάσματα και τα χρυσά ή επίχρυσα στολίδια. Είναι η απλότητα και η ταπεινότητα. Δεν είναι ένα συνεχές άγχος για τη Μέρα της Κρίσεως και τον Αντίχριστο αλλά μια γλυκιά προσμονή για τη Δευτέρα Παρουσία και τον Χριστό. Δεν είναι η δοσοληψία με τον Θεό. Δε ζητάμε ποτέ από το Θεό να μας δώσει αυτό που εμείς θεωρούμε καλό για εμάς αλλά εκείνο που Αυτός θεωρεί καλό για εμάς. 

Γιατί τελικά, ορθή πίστη, Ορθοδοξία δεν είναι το συμφέρον μας το ατομικό αλλά η δικαιοσύνη. "Ας αναβλύζει το δίκαιο και η δικαιοσύνη σαν αστείρευτος ποταμός" λέει ο Θεός μέσω του προφήτη Αμώς. "ζητήστε το δίκαιο, διορθώστε το κακό, αποδώστε το δίκαιο στο ορφανό, υπερασπιστείτε τη χήρα" μας ζητά μέσω του προφήτη Ησαϊα. Όπου χήρα και ορφανό εννοείται ο κάθε αδικημένος και αδύναμος άνθρωπος. "Σου αναγγέλθηκε άνθρωπε, τι είναι καλό και τι ο Θεός ζητά από σένα: Τίποτε άλλο παρά δικαιοσύνη και αγάπη να εξασκείς και ταπεινόφρονα προς τον Θεό σου να πορεύεσαι." μας λέει μέσω του προφήτη Μιχαία. Και τέλος ο Άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος μας επισημαίνει: "Θρησκεία καθαρή και αμόλυντη για τον Θεό και Πατέρα είναι αυτή: Να συμπαραστέκεστε στα ορφανά και στις χήρες, όταν υποφέρουν, και να διατηρείτε αγνό τον εαυτό σας από την επιρροή του αμαρτωλού κόσμου" . 

Θέλουμε πραγματικά να γιορτάσουμε σήμερα την Ορθοδοξία; Όταν τελειώσει λοιπόν η λειτουργία αυτή, όταν ολοκληρωθεί και η λιτάνευση των εικόνων και πούμε το "δι' ευχών" τότε θα αρχίσει ο εορτασμός της. όταν κάνουμε αυτά που ο Θεός ζητά, Όταν φέρουμε το θέλημά Του. Ας κοιτάξουμε λοιπόν έξω από τις πόρτες του ναού. Εκεί είναι το στάδιο των αγώνων και των εορτασμών.