Ο Θεός πίστωσε τον κόσμο με μεγαλείο, όμως είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, που κουνούμε το χρυσόχαρτο και βοηθούμε στη φανέρωση αυτού του μεγαλείου. Που πατούμε τις ελιές και κάνουμε να ξεπηδήσει ο θησαυρός που προηγουμένως ήταν σφραγισμένος. Φτιαγμένοι κατ' εικόνα του Θεού, εμείς οι άνθρωποι συνεργαζόμαστε μαζί Του, είμαστε συμμέτοχοι και συνδημιουργοί (Α. Κορ. 3:9). Με την τέχνη και την ποίηση, με την τεχνολογία και την επιστημονική έρευνα, μεταμορφώνουμε την υλική δημιουργία και την καθιστούμε ικανή να δοξολογήσει τον Θεό. Δίνουμε φωνή στα φυσικά πράγματα που δεν έχουν από μόνα τους. " Η Δημιουργία δεν λατρεύει τον Θεό κατ' ευθείαν, αφ' εαυτής", γράφει ο Λεόντιος Νεαπόλεως(7ος αι.). "Όμως μέσω μου οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού, μέσω μου η σελήνη Του προσφέρει φόρο τιμής, μέσω μου τα άστρα αποδίδουν δοξολογία σ' Αυτόν, μέσω μου τα νερά, η βροχή και η δρόσος με ολόκληρη τη Δημιουργία λατρεύουν και υμνούν τον Θεό". Αυτά τα λόγια είναι μια θαυμάσια έκφραση αυτού που εννοούμε βασιλική ιεροσύνη όλων των πιστών.
Βέβαια δεν σημαίνει ότι η εξουσία του ανθρώπου πάνω στην υλική δημιουργία είναι απόλυτη και απεριόριστη. Ο άνθρωπος είναι βασιλιάς της Δημιουργίας, όμως η μοναρχία του είναι (όπως και ήταν) συνταγματική. Ενώ ο Θεός δημιουργεί εκ του μηδενός, ο άνθρωπος δημιουργεί χρησιμοποιώντας την προϋπάρχουσα ύλη. Σ' αυτή την ύλη, προτού την πάρει στα χέρια του ο άνθρωπος ο τεχνίτης και δημιουργός, υπήρχαν ήδη συγκεκριμένες δομές και λειτουργίες - αυτό που οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ονόμασαν λόγους. Ο άνθρωπος πρέπει να μπει στον κόπο να ανακαλύψει αυτούς τους λόγους και στη συνέχεια να τους σεβαστεί. Πρέπει δηλαδή να είναι όχι μόνο δημιουργός αλλά και εξερευνητής. Αν πολλά προϊόντα της σύγχρονης τεχνολογίας είναι άσχημα και τοξικά, αυτό ακριβώς συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος έχασε τον απαραίτητο σεβασμό προς την ύλη και δεν κατανοεί πλέον τους λόγους που ενυπάρχουν σ' αυτήν. Υπάρχει στη φυσική δημιουργία μια εγγενής λογική, η οποία μεταφέρει πάνω στην ύλη μια ουσιώδη σχέση με το ανθρώπινο μυαλό. Μεταξύ της παθητικής λογικής της ύλης και της ενεργητικής λογικής του ανθρώπου υπάρχει μια συμπληρωματικότητα, που την έθεσε ο Θεός. Μόνον όταν ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τους κανόνες της συμπληρωματικότητας, και όχι με αυθαίρετη βία, γίνεται πραγματικά δημιουργός κατ' εικόνα του Δημιουργού Θεού.
Κάλλιστος Ware, Οικολογική Κρίση και Ελπίδα, εκδ. Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου