Εκκλησιαστικό αντι-λεξικό: Α(α)

 

Επειδή, όπως λέει και το Ευαγγέλιο, την περίοδο της νηστείας δεν πρέπει να είμαστε σκυθρωποί και ατημέλητοι αλλά χαρούμενοι και περιποιημένοι, αποφάσισα να ξεκινήσω μια νέα σειρά κειμένω, τυην οποία θα ολοκληρώσω σε συνέχειες, τις οποίες θα γράφω, όποτε μου κατέβει γιατί είμαι άνθρωπος που δε βάζει πρόγραμμα σε τίποτα και όταν βάζω ένα πρόγραμμα δεν το τηρώ. Χωρίς άλλη καθυστέρηση, σας παρουσιάζω το αντιλεξικό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ξεκινάμε φυσικά με το Αα. Θα είναι σύντομο με λίγες επεξηγήσεις αρχικά αλλά πιθανόν να εμπλουτιστεί στη συνέχεια: 

Αα

Αβγά: Τα βάφουμε το Πάσχα. Τα έγραψα με β και όχι με υ γιατί έψαχνα μια λέξη για να ξεκινήσω

Αγάπη: Λέξη που όταν μπαίνει στις πρώτες θέσεις μιας πρότασεις προετοιμάζει τον κληρικό να ακούσει από κάποιον ανώτερό του προσβολές που σε παλιές εποχές θα προκαλούσαν μονομαχία

Άγιοι(αγίες): Πρόσωπα υψηλής πνευματικότητας τα οποία ευλαβώς τιμούμε ζώντας με τον εντελώς αντίθετο τρόπο απ' ό,τι εκείνοι. Πχ Άγιος Νικόλαος Πλανάς(γκουγκλάρετε για να τον μάθετε μη τα θέλετε όλα έτοιμα)

Αδελφότητα: Μια ομάδα που προωθεί συνήθως έναν αντιπαθητικό τρόπο ζωής ονομάζοντάς τον χριστιανικό. 

Ακτημοσύνη: Παλιά συνήθεια των χριστιανών, σήμερα επιβιώνει κυρίως ως θρύλος

Αλήθεια: Ο Χριστός είπε ότι αυτή θα μας ελευθερώσει, γι' αυτό και προφανώς την αποφεύγουμε

Άμφια: Ο εκκλησιαστικός τρόπος για να εκφράσουμε την περηφάνεια μας χωρίς κανείς να μπορεί να μας επιτιμήσει. Εντός Εκκλησίας. Εκτός ακούμε τα εξ αμάξης αλλά κάνουμε ότι ψιχαλίζει

Αντίχριστος: Το πιο δημοφιλές πρόσωπο σε συζητήσεις χριστιανών

Άξιος: Το φωνάζουμε σε κάθε νέα χειροτονία χωρίς να έχουμε ιδέα αν ισχύει. Συνήθως δεν ισχύει(το ξέρω γιατί το φώναξαν και στη δική μου χειροτονία)

Απλότητα: Ιδιότητα που καλό είναι να αποφεύγει ο κληρικός αν δε θέλει να τον κατατάξουν ως παρακατιανό

Αρετή: Έχω μία θεία. Αυτή είναι η σχέση μου με τη παραπάνω λέξη. Κι αυτό με κάνει από τους πιο ενάρετους

Ασκητικός-ή: Συνήθως κληρικοί ή λαϊκοί  τους οποίους κοροϊδεύουμε οι υπόλοιποι κληρικοί ή λαϊκοί. Τους ζηλεύουμε στην πραγματικότητα επειδή μπορεί να μπουν στον Παράδεισο 

Ατίθασος: Κληρικός που δεν επιδίδεται σε καλόπιασμα των ανωτέρων. Λαϊκός που δεν επιδίδεται σε καλόπιασμα των κληρικών.

Αυταρχικός: Ο κληρικός-υπόδειγμα για τους άλλους κληρικούς. Συνήθως μαζεύει γύρω του οπαδούς που τον θαυμάζουν μέχρι τελικής πτώσεως.

Αφορισμός: Επιτίμιο που επιβαλλόταν σε όσους δεν ήθελαν να έχουν σχέση με την Εκκλησία και είτε το έλεγαν είτε το έδειχναν με τις πράξεις τους. Δεν χρησιμοποιείται πια γιατί κανείς δε νοιάζεται και λίγοι θέλουν αν έχουν σχέση με την Εκκλησία.