Οι άνθρωποι πάντα βρίσκουμε δικαιολογίες για τις επιλογές και τις πράξεις μας. Και μάλιστα τις διαλέγουμε προσεκτικά ώστε να φαίνονται αρκετά πειστικές. Αντί όμως να μας ανησυχεί το περιεχόμενο των δικαιολογιών μας δε θα ήταν προτιμότερο -και σοφότερο- να μας προβληματίζει το γεγονός ότι τις χρειαζόμαστε για να εξηγήσουμε τις πράξεις και τις επιλογές μας;
Λέμε στη θεία λειτουργία "…και καλή απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού, αιτησώμεθα". Από τις πιο συγκλονιστικές φράσεις που λέγονται. Δε χρειάζεται, για παράδειγμα, να είσαι και φονιάς ή λωποδύτης για να ανατριχιάσεις. Εκτός βεβαίως αν όλα τα βλέπουμε ως μια τυπική κοινωνική συνήθεια και τίποτα παραπέρα, οπότε λέμε δε λέμε το ίδιο και το αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Τη λειτουργία τη βλέπουν οι περισσότεροι, στη καλύτερη περίπτωση, ως ένα καλλιτεχνικό δρώμενο με χαμηλό εισιτήριο. Στη χειρότερη ως φολκλορική σύναξη ή κάποιου είδους συναλλαγή με το θείο. Οπότε...
ΔιαγραφήΞέρεις καλύτερα από μένα ότι πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε φαντασία. Όταν γίνεται αυτό, το τι νομίζουμε ότι κάνουμε σωστά και το έχουμε πιστέψει κιόλας έτσι ώστε να είμαστε και ήσυχοι, δεν έχει καμία σημασία. Μας έρχεται σαν κεραυνός κατακούτελα και εκεί είναι η στιγμή που ή κοιτάμε την αλήθεια κατάματα ή επιμένουμε στο μύθο της όποιας σωστής πλευράς που νομίζουμε ότι βρισκόμαστε με ότι συνεπάγεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Όχι, αυτό δυσκολεύομαι να το δεχτώ. Πάντα ξέρουμε τι είναι αυτό που κάνουμε. Το πως το δικαιολογούμε είναι άλλο θέμα...
ΔιαγραφήΕγώ δυσκολεύομαι να το καταλάβω. Βλέπω υπάρχουν πολλοί που ναι, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν απλώς το στηρίζουν με δικαιολογίες για όποιους λόγους και άλλοι που έχουν πιστέψει στην παράνοια τους ή να το πω αλλιώς τα έχουν χαμένα πια. Εκτός αν είναι τόσο καλοί ηθοποιοί ώστε να μας παραπλανούν. Μια εκτίμηση κάνω παρατηρώντας, μπορεί να είμαι και τελείως λάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Νομίζω πως ισχύει το δεύτερο
Διαγραφή