Διαφωνίες

Μου αρέσει πάρα πολύ να διαφωνώ. Διαφωνώ με τους συμφωνούντες μα διαφωνώ και με τους διαφωνούντες. Με αυτούς που λένε άσπρο, με αυτούς που λένε μαύρο αλλά και με τους πονηρούς που λένε γκρι. Με αυτούς που θέλουν το καλό μου μα και με αυτούς που θέλουν το κακό μου. Με τους φίλους και τους εχθρούς. Τους συγγενείς και τους ξένους. Με τους μεταμοντέρνους και με τους συντηρητικούς. Τους ροκάδες και τους σκυλάδες. Τους τράπερ και τους κάγκουρες. Τις σλατίνες και τις γκοθούδες. Με τους καλοντυμένους και τους λέτσους. Τους οικολόγους και τους κυνηγούς και με τους ψαράδες. Με τους κλέφτες και τους αστυνόμους. Τους δεξιούς και τους αριστερούς. Τους ορθόδοξους και τους καθολικούς. Τους σιίτες και τους σουννίτες. Με τον Μπάιντεν και τον Τραμπ. Τον Μητσοτάκη και τον...δε ξέρω, ακόμα ψάχνουν στη κεντροαριστερά ποιος θα μπει απέναντι, εγώ θα τον βρω; Γενικά διαφωνώ. Ακόμα κι όταν συμφωνώ, δηλαδή ποτέ, το κάνω διαφωνώντας. Και τελικά και με το σημείωμα τούτο, πάλι διαφωνώ!