Προεκλογικά...

 

Πρώτον, ξυπνήστε. Έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Η προεκλογική περίοδος ομοιάζει πάρα πολύ με τη μεταγραφική περίοδο σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Όπως στις δύο τελευταίες ανακοινώνονται ονόματα παικτών που ποτέ δε θα αποκτηθούν ή παρουσιάζονται ως παικταράδες που θα σκίσουν δίχτυα και θα γκρεμίσουν καλάθια παίκτες οι οποίοι στη καλύτερη περίπτωση θα κάνουν μια τρύπα στο νερό, έτσι και η προεκλογική περίοδος είναι γεμάτη με προγράμματα που θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια τρομερή ανάκαμψη και θα τη μετατρέψουν σε ένα σύγχρονο Ελντοράντο αλλά που δε θα εφαρμοστούν ποτέ ή αν εφαρμοστούν θα μετατρέψουν τη χώρα ακόμα πιο κάτω και από τον πάτο της θάλασσας. Η περίοδος αυτή είναι μια παρατεταμένη Πρωταπριλιά.

Τα ψέματα έχουν την τιμητική τους και είναι σχεδόν υποχρεωτικά. Σε καλύτερη θέση βρίσκονται τα λεγόμενα μικρά κόμματα. Αυτά μπορούν αν υπόσχονται δεινόσαυρους και εξωγήινους. Σάμπως θα κληθούν ποτέ να πραγματοποιήσουν τις υποσχέσεις τους; Μόνο άμα μπλέξουν σε καμιά συγκυβέρνηση και τα φάει μετά η μαρμάγκα. Τα δυο μεγάλα, τα κόμματα εξουσίας, τρομάρα τους, έχουν πάντα αυτό το πρόβλημα. Μπορούν να πουν καλύτερα ψέματα, γιατί έχουν καλύτερα επιτελεία, αλλά όταν αναλάβουν τη "διάσωση" αυτού του τόπου συνήθους πράττουν τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν. Όχι ότι σκάνε. Παρκάρουν για λίγο καιρό(τέσσερα με οκτώ χρόνια) στην αντιπολίτευση και μετά, αφού ξεχαστούν τα δικά τους ψέματα και είναι πιο φρέσκα των άλλων ξαναναλαμβάνουν, με βαρύ αίσθημα ευθύνης, να οδηγήσουν αυτή τη χώρα και τον πανηλίθιο λαό της που ακόμα τους πιστεύει, είτε από ιδεοληψία είτε από συμφέρον, σε νέα σκοτεινότερα βάθη. Όπως και να 'χει αυτή η περίοδος είναι περίοδος υποσχέσεων, ονείρων, ψεμάτων και κυρίως κοροϊδίας. Τα κόμματα κοροϊδεύουν εμάς κι εμείς τον εαυτό μας.