Συχνά, όλο και συχνότερα τελευταία, ακούγεται η φράση "εγώ με τον Τραμπ δεν είμαι αλλά στο θέμα των ΛΟΑΤΚΙ"... κλπ κλπ. Εγώ θα το πάω αντίθετα αυτή τη φορά. Εγώ τους ΛΟΑΤΚΙ και όλη αυτή τη πολιτική φύλων δεν τα γουστάρω αλλά και τον τραμπισμό λύση δεν τον θεωρώ. Και δε θα αντάλλαζα το φρενάρισμα όλης αυτής της παλαβομάρας με μια ενδεχόμενη εξάπλωση του τραμπισμού, του μασκισμού και όλων των άλλων -ισμων που θέλουν να επιβάλλουν. Επιπλέον, ναι οι ΛΟΑΤΚΙ σπρώχτηκαν υπερβολικά και χρηματοδοτήθηκαν πλουσιοπάροχα από μεγάλα κεφάλαια και είχαν το Hollywood ως μηχανή προπαγάνδας υπέρ τους αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν ακριβώς οι ισχυροί του παιχνιδιού. Κυρίως επειδή είναι μειονότητα. Λιγότεροι. Και μπορεί στις οθόνες να ευημερούν, μπορεί και κάποιοι ματσωμένοι από αυτούς να τη περνάνε ζάχαρη που λέει και ο υπουργάρας μας αλλά δεν είναι τα πράγματα τόσο ρόδινα και στην πεζή καθημερινότητα. Δεν θα υποστηρίξω ποτέ το "δικαίωμα" ενός 12χρονου να αλλάζει φύλο ή μια οικογένεια με τρεις μπαμπάδες ή εφτά μανάδες αλλά αν η εναλλακτική είναι ένα νέο είδος φασισμού(έτσι δείχνει, θα δούμε τι θα είναι πραγματικά) ε, δεν είναι και κάτι που θα αγκαλιάσω με περισσή χαρά. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται χώρο για να ζήσουν και να δημιουργήσουν. Δε καταλαβαίνω γιατί η μόνη λύση που πάντα προτείνεται είναι να πάρουν ή να στερήσουν τον χώρο του διπλανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου