H παράδοση είναι παράδοση, μόνο όταν είναι ζωντανή, όταν εξελίσσεται. Μόνο τότε δημιουργεί και νέα παράδοση και μπορεί να παίζει ρόλο στη ζωή. Περιγραφικά, η παράδοση είναι η ρίζα από την οποία τρέφεται το δέντρο και μεγαλώνει. Η ρίζα είναι σημαντικό μέρος του δέντρου, εκεί στηρίζεται η ζωή του, αλλά δεν είναι το δέντρο. Το δέντρο ψηλώνει, βγάζει πολλά κλαδιά, αυτά βγάζουν φύλλα, άνθη και τελικά καρποφορούν. Αν η ρίζα από σημαντικό μέρος γίνει αυτοσκοπός, θα παραμείνει ρίζα, κάτω από το έδαφος και δε θα γίνει ποτέ καρποφόρο δέντρο. Η συντήρηση, διότι περί αυτής πρόκειται, είναι καλή ως ένα ορισμένο σημείο, όπου προστατεύει και συντηρεί τα παραδομένα ώστε να μη ξεχαστούν και να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν ως υλικά για την ανάπτυξη της σκέψης και της ζωής. Από αυτό το σημείο και πέρα οδηγεί σε μπαγιάτευση των υλικών, σε αχρηστία τους και τελικά σε μαρασμό. Αυτό κάνει τελικά η συντήρηση στη παράδοση. Τη μαραίνει και την οδηγεί στο σάπισμα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως ζωντανός οργανισμός και μόνος φύλακας της παράδοσης οφείλει να κρατά τη παράδοση φρέσκια, να την εξελίσσει και με βάση αυτή να απλώνει τη σκέψη και τις ιδέες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου