Τυπογραφικό λάθος

 

Κοίταξε γύρω του. Τα πάντα ήταν λευκά. Ούτε το παραμικρό ίχνος χρώματος δεν υπήρχε πουθενά. Δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν. Η απουσία χρώματος τον τύφλωνε. Είχε αρχίσει να ιδρώνει. Ένας ήχος σφυριχτός ακούστηκε από πάνω του. Σήκωσε το κεφάλι του και είδε έντρομος κάτι τεράστιο να έρχεται καταπάνω του. Μόλις και μετά βίας κατάφερε να αποφύγει το αντικείμενο που όρμηξε καταπάνω του. Αυτό αμέσως σηκώθηκε και χάθηκε στον ουρανό που κι αυτός χρώμα λευκό είχε. Φεύγοντας όμως το αντικείμενο άφησε ένα τεράστιο σημάδι μελανιού που σχημάτιζε το γράμμα "Α" . Δε πρόλαβε να συνέλθει όταν ακούστηκε και δεύτερο σφύριγμα. Ενστικτωδώς πήδηξε μπροστά και με μια εντυπωσιακή κίνηση ρόλαρε επάνω στον ώμο του και προσγειώθηκε με ασφάλεια μακριά από το σημείο κρούσης. Μόλις σηκώθηκε είδε ένα δεύτερο γράμμα από μαύρο μελάνι. Αυτή τη φορά ήταν το "υ". Με την ίδια ταχύτητα και συχνότητα ακολούθησαν ένα "τ", ένα "ό" και ένα "ς". Μετά από ένα κενό ακολούθησε μια καταιγίδα τεράστιων γραμμάτων που έσκαγαν δίπλα του, το ένα μετά το άλλο. 

Έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Πίσω του τα χτυπήματα του μελανιού δημιουργούσαν ατελείωτους σιδηροδρόμους προτάσεων. Τα σημεία στίξης δημιουργούσαν τα απαραίτητα κενά και τις αναγκαίες ενώσεις. Οι λέξεις συνέχιζαν απτόητες το ανηλεές κυνήγι τους. Το θήραμα ήταν αυτός. Το είχε καταλάβει πια. Προσπάθησε να καλυτερεύσει την κατάστασή του κάνοντας κάποια ζιγκ ζαγκ, σύντομα όμως αντιλήφθηκε πως ο χώρος από πάνω του είχε πια καταληφθεί από απροσπέλαστες προτάσεις που είχαν ήδη γραφτεί. 

Συνέχισε να τρέχει αλλά ένιωθε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Τα γράμματα χτυπούσαν ολοένα και πιο κοντά του. Τον πλησίαζαν και ήταν θέμα χρόνου να τον προφτάσουν. Σαν να μην έφτανε αυτό έφτασε στο...τέλος; Δεν είχε που να τρέξει. Μπροστά του μονάχα ένας γκρεμός έχασκε. Οι λέξεις πίσω έτρεχαν σαν μανιασμένες και σύντομα θα τον χτυπούσαν. Οι επιλογές του είχαν τελειώσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Ένα δάκρυ κύλησε καθώς πήδηξε στο κενό. Απόλυτη σιωπή επικράτησε και μετά...ξύπνησε καταϊδρωμένος. Κοίταξε δεξιά και αριστερά και ξαναξάπλωσε ανακουφισμένος. Ήταν μόνο ένας εφιάλτης. "Αχ!" σκέφτηκε, "είναι τόσο δύσκολη η ζωή ενός τυπογραφικού λάθους..."