Ο Cho γεννήθηκε στην Kangsŏ-gun , στην επαρχία Νότια P'yŏngan , τώρα ανήκει στη Βόρεια Κορέα,την 1η Φεβρουαρίου 1883. Ανατράφηκε και εκπαιδεύτηκε με παραδοσιακό Κομφουκιανικό τρόπο, αλλά αργότερα προσηλυτίστηκε στον Προτεσταντισμό και έγινε πρεσβύτερος .Από τον Ιούνιο του 1908 έως 1913 ο Cho μετακόμισε στην Ιαπωνία για να σπουδάσει νομικά στο Τόκιο στο Meiji University.Ήταν κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Τόκιο όταν ο Cho ήρθε σε επαφή με τις ιδέες της μη βίας και της αυτάρκειας του Γκάντι.Ο Cho χρησιμοποίησε αργότερα αυτές τις ιδέες της μη βίαιης αντίθεσης για να αντισταθεί στην ιαπωνική κατοχή.

 Μετά την προσάρτηση της Κορέας στην Ιαπωνία το 1910 ο Cho άρχισε να συμμετέχει όλο και πιο ενεργά στο κίνημα ανεξαρτησίας της χώρας του . Η συμμετοχή του στο Κίνημα της 1 Μαρτίου οδήγησε στη σύλληψη και την κράτησή του, μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους Κορεάτες. Είναι επίσης γνωστός για τη δημόσια απόρριψη της αλλαγής των Κορεάτικων επωνύμων σε ιαπωνικά.Το 1922 ο Cho ιδρύει την κορεατική κοινωνία Προώθησης Προϊόντων με στόχο την επίτευξη της οικονομικής αυτάρκειας και τη δυνατότητα οι Κορεάτες να μπορούν να προμηθεύονται μόνο ντόπια προϊόντα.Ο Cho είχε στόχο η Κοινωνία να είναι ένα εθνικό κίνημα που θα υποστηριζόταν από όλες τις θρησκευτικές οργανώσεις και κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα τους απλούς Κορεάτες.Λόγω της κορεατικής κοινωνίας Προώθησης Προϊόντων, της σθεναρής μη-βίαιης αντίστασης του, και του μέσω παραδείγματος και όχι μέσω πολιτικής ή κοινωνικής εξουσίας ,τρόπου ηγεσίας του,ο Cho κέρδισε το σεβασμό ακόμη και των επικριτών του, και κέρδισε τον τίτλο «Γκάντι της Κορέας».

 Τον Αύγουστο του 1945, με την ιαπωνική παράδοση επικείμενη,ο Cho προσεγγίστηκε από την Ιάπωνα κυβερνήτη της Πιονγκγιάνγκ και του ζητήθηκε να οργανώσει μια επιτροπή για να αναλάβει τον έλεγχο και να διατηρήσει τη σταθερότητα στο κενό εξουσίας που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε.Συμφώνησε να συνεργαστεί, και στις 17 Αυγ. 1945 σχηματίστηκε η Προσωρινή Λαϊκή Επιτροπή για τις πέντε επαρχίες. Η επιτροπή λειτούργησε για την τυποποίηση του αριθμού των μελών, τα καθήκοντα και τις εκλογικές διαδικασίες για το σχηματισμό των Επιτροπών Λαϊκής σε επίπεδο επαρχιακό,πόλης, υπαίθρου, δήμου, και χωριού.Ο Cho συνδέει, επίσης, αυτή την επιτροπή με την επιτροπή για την προετοιμασία της Ανεξαρτησίας της Κορέας(CPKI).Η Προσωρινή Λαϊκή Επιτροπή για τις πέντε επαρχίες αποτελούνταν γενικά από δεξιούς εθνικιστές που αντιτίθονταν με τον κομμουνισμό .
Όταν η Σοβιετική Ένωση έφτασε στην Πιονγιάνγκ μετά την ιαπωνική παράδοση ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον Cho Man-sik. Ο Cho ήταν αυτή τη στιγμή ο πιο δημοφιλής ηγέτης στην Πιονγκγιάνγκ,γεγονός που οφειλόταν κυρίως στην σταθερή αντίσταση του στους Ιάπωνες και στο σχηματισμό της κορεατικής Κοινωνίας Προώθησης Προϊόντων.Οι Σοβιετικοί αξιωματικοί συναντήθηκαν πολλές φορές με τον Cho και προσπάθησαν να τον πείσουν να διευθύνει την αναδυόμενη διοίκηση Βόρειας Κορέας.Στον Cho δεν άρεσε όμως ο κομμουνισμός και δεν εμπιστεύονταν τις ξένες δυνάμεις.Ο Cho Man-sik θα συμφωνούσε να συνεργαστεί με τις σοβιετικές αρχές μόνο με τους δικούς του όρους, όπως η εκτεταμένη αυτονομία.Οι όροι του Cho δεν έγιναν δεκτοί από τους σοβιετικούς ηγέτες. Παρά την απόρριψη των σοβιετικών αιτήσεων ήταν σε θέση να παραμείνει ως πρόεδρος της Λαϊκής Επιτροπής της Νότιας P'yŏngan.
Στις 3 Νοεμβρίου του 1945,ο Cho ίδρυσε επίσης το δικό του κόμμα: Το Δημοκρατικό Κόμμα της Κορέας . Στην αρχή επρόκειτο να μετατραπεί σε μια αυθεντική πολιτική οργάνωση της εθνικιστικής δεξιάς, με στόχο να επιτευχθεί μια δημοκρατική κοινωνία μετά την ιαπωνική κατοχή . Οι Σοβιετικοί όμως, δεν ενέκριναν το Δημοκρατικό Κόμμα της Κορέας και, έτσι, υπό σοσιαλιστική πίεση,ο Choi Yong-kun εξελέγη ο πρώτος αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος.Ο Choi Yong-kun ήταν ένας αντάρτης στρατιώτης που υπηρετούσε στην 88η ταξιαρχία της Σοβιετικής Ένωσης, και ήταν φίλος με τον Kim Il-sung . Το κόμμα ήταν συνεπώς επηρεασμένο από τα σοβιετικά ιδανικά από την αρχή.
Η Σοβιετική πεποίθηση ότι ο Cho Man-sik θα μπορούσε να γίνει ηγέτης της Βόρειας Κορέας με Σοβιετικά ιδανικά ελαχιστοποιήθηκε και νέα ελπίδα τοποθετήθηκε στον Κορεάτη κομμουνιστή Kim Il-sung .Ο Kim Il-sung είχε εκπαιδευτεί στο σοβιετικό στρατό για δέκα χρόνια και είχε φτάσει στο βαθμό του Λοχαγού. Υπό την πίεση των Σοβιετικών,ο Cho ήταν υποχρεωμένος να αναδιοργανώσει τη Προσωρινή Λαϊκή Επιτροπή για τις πέντε επαρχίες, και να δεχτεί περισσότερους κομμουνιστές στα συμβούλια. Οι αντιτιθέμενες ιδεολογίες των Kim και Cho οδήγησαν σε σύγκρουση μεταξύ των δύο ανδρών, και το αναγκαστικό μοίρασμα εξουσίας απέτυχε να γίνει αποδεκτό για κανέναν από τους δύο.
Η διάσκεψη της Μόσχας το 1945,ανάμεσα στις νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις, συζήτησε την κρατική υπόσταση της Κορέας, προτείνοντας τετραπλή κηδεμονία για περίοδο πέντε ετών, μετά την οποία η Κορέα θα γινόταν ανεξάρτητο κράτος. Για τον Cho, αυτό θα οδηγούσε σε υπερβολική ξένη, και ιδιαίτερα κομμουνιστική, επιρροή στη χώρα του, και αρνήθηκε να συνεργαστεί.Την 1η Ιανουαρίου 1946,ο Andrey Alekseyevich Romanenko , ένας σοβιετικός αξιωματούχος, συναντήθηκε με τον Cho και προσπάθησε να να τον πείσει να υπογράψει την υποστήριξη της κηδεμονίας. Ο Cho, ωστόσο, αρνήθηκε να υπογράψει την υποστήριξη. Αφού οι σοβιετικοί ηγέτες συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να πείσουν τον Cho να εγκρίνει την Σοβιετική κηδεμονία,έχασαν κάθε εναπομένουσα ελπίδα ότι ο Cho θα γινόταν ένας εξέχων ηγέτης της Βόρειας Κορέας που θα αντικατόπτριζε τα Σοβιετική ιδεώδη.Στις 5 Ιανουαρίου, ο Cho συνελήφθη από τους σοβιετικούς στρατιώτες και κρατούνταν στο Koryo Hotel της Πιονγκγιανγκ .
Για κάποιο χρονικό διάστημα κρατήθηκε υπό άνετες συνθήκες στο Hotel Koryo,και συνέχισε να αντιτάσσεται σθεναρά στους κομμουνιστές. Έθεσε υποψηφιότητα στις εκλογές του 1948 για την αντιπροεδρία, αλλά ήδη η Κομμουνιστική επιρροή στις υποθέσεις της χώρας ήταν πολύ ισχυρή, και ήταν ανεπιτυχής, λαμβάνοντας μόλις 10 ψήφους από την Εθνοσυνέλευση.Ο Cho αργότερα μεταφέρθηκε σε φυλακή στην Πιονγκγιάνγκ, όπου σταματούν οι επιβεβαιωμένες αναφορές γι'αυτόν. Γενικά πιστεύεται ότι εκτελέστηκε μαζί με άλλους πολιτικούς κρατούμενους κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του πολέμου της Κορέας , πιθανώς τον Οκτώβριο του 1950. Η εξαφάνιση του Cho άνοιξε το δρόμο για τον Kim Il-sung ώστε να εδραιώσει την εξουσία του στο βορρά, μια θέση την οποία ήταν σε θέση να κρατήσει για 48 χρόνια μέχρι το θάνατό του το 1994.
Το 1970, τα έργα του Cho απέκτησαν μεταθανάτια αναγνώριση όταν η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας του απένειμε το Παράσημο της Δημοκρατίας της Κορέας στα πλαίσια των παρασήμων Εθνικής Ανεξαρτησίας .