Έχω μεγάλη,απεριόριστη,εκτίμηση στον Μαχάτμα Γκάντι,τη ζωή του,τον αγώνα του,τη φιλοσοφία του.Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να βρω κάποια στοιχεία για το αν υπάρχουν κάποιοι που να συνεχίζουν αυτό το κίνημα της μη-βίας,απογοητεύτηκα.Αντί να βρω κοινωνικούς αγωνιστές βρήκα κάτι χαζοχαρούμενους τύπους,λίγο new age,λίγο απολιτίκ,λίγο στη κοσμάρα τους,γενικά λίγο απ'όλα.
Αποφάσισα να γράψω κάποια πράγματα για τον Γκάντι ξεκινώντας με το θέμα τη μη -βίας και τις παρεξηγήσεις που έχουν δημιουργηθεί.
Επειδή πολλοί έχουν μπερδέψει τη μη-βία και την παθητική αντίσταση με το να μην αντιστεκόμαστε καθόλου και να τα δεχόμαστε όλα ας δούμε τι έλεγε ο ίδιος
"Πιστεύω ότι όταν υπάρχει μια μόνο επιλογή ανάμεσα στη δειλία και τη βία,τότε συνιστώ τη βία" και συνεχίζει,"όταν με είχε ρωτήσει ο μεγαλύτερος γιος μου τι έπρεπε να κάνει, όταν το 1908 μου επιτέθηκαν και παραλίγο να με σκοτώσουν,αν έπρεπε να το σκάσει και να βλέπει να με σκοτώνουν ή αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τη φυσική του δύναμη,που μπορούσε και ήθελε να χρησιμοποιήσει,για να με υπερασπιστεί,του είπα ότι ήταν καθήκον του να με υπερασπιστεί ακόμα και με τη χρήση βίας".
Έλεγε επίσης ότι προτιμούσε "να δει την Ινδία να καταφύγει στα όπλα για να υπερασπιστεί την τιμή της,παρά με δειλία να παραμείνει αβοήθητη να παρακολουθεί τον ατιμασμό της".
Υποστήριζα ακόμα ότι αυτός που δεν προστατεύει τον εαυτό του ή τους οικείους του,έστω με βία είναι ένας αβοήθητος δειλός και "σκουλήκι".
"...αυτός που δεν μπορεί να υπερασπιστεί την τιμή του ή τους κοντινούς και αγαπημένους του με το να αντιμετωπίσει το θάνατο μη βίαια,μπορεί και οφείλει να το κάνει αντιμετωπίζοντας βίαια τον καταπιεστή.Αυτός που δεν μπορεί να κάνει τίποτα από τα δυο είναι ένα βάρος.Δεν έχει καμία δουλειά να είναι η κεφαλή της οικογένειας.Πρέπει ή να κρυφτεί ή να το πάρει απόφαση ότι θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του στην ανημπόρια και να είναι έτοιμος να σέρνεται σαν το σκουλήκι όταν θα τον διατάζει ο κάθε νταής..."
"όταν η βία χρησιμοποιείται στην αυτοάμυνα ή στην υπεράσπιση των ανυπεράσπιστων,είναι μια πράξη γενναιότητας πολύ καλύτερη από την δειλή υποταγή".
Ο Γκάντι ήταν υπέρμαχος της μη βίας αλλά δεν ήταν καρπαζοεισπράκτορας ούτε χαζοχαρούμενος ουτοπιστής.Θα υπάρξει και συνέχεια για τον μεγάλο Ινδό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου