O πόνος, ο χρόνος και ο θάνατος. Μία "αγία" τριάδα στην οποία βαπτιζόμαστε όλοι οι άνθρωποι, όχι από πίστη ή από επιλογή αλλά από νομοτέλεια. Ο χρόνος, καθώς οι δείκτες του ρολογιού γυρνούν ή τα ψηφία διαδέχονται το ένα το άλλο, φέρνει και τον πόνο και τον θάνατο. Άλλοτε ο πόνος επιμηκύνει το χρόνο που φαίνεται να κυλά πιο αργά και άλλοτε ο επικείμενος θάνατος τον μειώνει δραματικά, αφού σπάνια ο άνθρωπος που πεθαίνει δείχνει να είναι ευχαριστημένος από το χρόνο που είχε στη διάθεσή του. Άλλοτε ο πόνος και ο θάνατος, ο πρώτος με την έντασή του και ο δεύτερος με την απροθυμία του να απαλλάξει τον άνθρωπο από το βάσανο του πόνου επιμηκύνουν τον χρόνο με απάνθρωπο και σχεδόν σαδιστικό τρόπο. Υπάρχουν και φορές όμως που ο χρόνος κάνει τον πόνο μια μακρινή ανάμνηση ρίχνοντάς τον στο μακρινό παρελθόν ενώ μας καθησυχάζει από τον φόβο του θανάτου τον οποίο μεταθέτει στο απώτερο μέλλον. Ο δε θάνατος, όταν τελικά έρχεται, μετατρέπει τον πόνο σε κάτι λιγότερο κι από ανάμνηση ενώ δίνει και στο χρόνο την αιώνια διάστασή του. Αυτό το μυστήριο της συναλληλίας των τριών παραμένει πάντα επίκαιρο, πάντα ενδιαφέρον και πάντα άλυτο για τον άνθρωπο καθώς αυτός βυθίζεται στα βαπτιστικά ύδατα που του έχουν ετοιμάσει αυτές οι τρεις αινιγματικές μα και οικείες δυνάμεις-καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου