Διαφημίσεις

 

Είναι πρωί και κάθομαι στον υπολογιστή ακούγοντας κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό(η επιμονή μου να ακούω ακόμα ραδιόφωνο δείχνει πως μάλλον έχω γεράσει). Η γειτονιά έχει αρχίσει και ξυπνάει, με όλα τα ενοχλητικά επακόλουθα που έχει ένα τέτοιο γεγονός και τούτη την ώρα παίζονται οι προγραμματισμένες από το σταθμό διαφημίσεις. Θεωρώ πως οι διαφημίσεις έχουν τον χαρακτήρα, συνήθως, αυτών στους οποίους απευθύνονται. Έτσι οι διαφημίσεις αυτοκινήτων θέλουν να σε πείσουν πως με το τάδε αμάξι, θα ξεχωρίσεις. Γιατί το αυτοκίνητο δεν είναι ένα μέσο μεταφοράς αλλά ένα μέσο κοινωνικής επιβεβαίωσης εδώ και χρόνια. Οι διαφημίσεις αυτοκινήτων είναι όσο το δυνατόν κλισαρισμένες και τακτοποιημένες. Από την άλλη οι διαφημίσεις στοιχήματος που προσπαθούν να πείσουν τους μελλοντικούς πελάτες ότι θα πλουτίσουν από τον αέρα, έχουν την ανάλογη ελαφρότητα και ανοησία. Οι δε διαφημίσεις τραπεζών μας δείχνουν έναν φανταστικό κόσμο στον οποίο οι τράπεζες σκέφτονται πάντα το καλό των καταθετών και των μελλοντικών επιχειρηματιών και σκοτώνονται να τους βοηθήσουν, απευθυνόμενες προφανώς σε λάτρεις τις επιστημονικής φαντασίας. Και πάει λέγοντας. Αυτό το στοιχείο όμως που κυριαρχεί στις διαφημίσεις, ειδικά στις ραδιοφωνικές όπου δεν υπάρχει εικόνα και ο λόγος είναι πιο σημαντικός, είναι η τάση του πρωταγωνιστή της διαφήμισης να μειώσει τον δευτεραγωνιστή. Έτσι αυτός που αγαπά το προϊόν είναι έξυπνος ενώ ο άλλος που δεν το έχει εκτιμήσει όπως πρέπει είναι ανόητος και ο πρωταγωνιστής δείχνει πάντα την αγανάκτηση που του προκαλεί η ασχετοσύνη του. Γιατί προφανώς αυτή είναι η κοινωνία μας ή αυτή θα ήθελαν να είναι. Μια κοινωνία χωρισμένη σε καταναλωτικούς έξυπνους και σε χαζούς που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τη σπουδαιότητα του να αποκτάς πράγματα που μπορεί να μην είναι και τόσο απαραίτητα αλλά σίγουρα σε εξυψώσουν στα μάτια των υπολοίπων. Τους οποίους οφείλεις να μειώσεις σε κάθε ευκαιρία, έτσι; Αυτό πρέπει να εντυπωθεί μέσα στο μυαλό των ανθρώπων-καταναλωτών.  Και νομίζω σε μεγάλο βαθμό αυτό έχει επιτευχθεί. Η νοοτροπία αυτή έχει περάσει. Έχει εγκαθιδρυθεί. Ίσως να ταιριάζει και στη νοοτροπία μας, ποιος ξέρει;