Αυτή τη Κυριακή, των 318 Πατέρων της Α Οικουμενικής Συνόδου, συμπίπτει και η γιορτή ενός σπουδαίου Αγίου, ενός από τους πρώτους της Εκκλησίας μας, του αγίου μάρτυρος Ιουστίνου του Φιλοσόφου και Απολογητή.
Ας πούμε σύντομα μερικά στοιχεία για τη ζωή του Αγίου, τον οποίο σήμερα, λίγοι δυστυχώς χριστιανοί θυμούνται. Γεννημένος από ειδωλολάτρες γονείς έλαβε μεγάλη φιλοσοφική και θεολογική μόρφωση. Η δίψα του για γνώση, ο πόθος του για απαντήσεις στα μεγάλα ζητήματα της ζωής που τον απασχολούσαν τον οδήγησαν σε μια μεγάλη αναζήτηση. Αφού συζήτησε και πορεύτηκε με μεγάλους δασκάλους της φιλοσοφίας, Αριστοτελικούς, Πυθαγόρειους, Πλατωνικούς, κατέληξε σε έναν δάσκαλο της πλατωνικής σχολής αφού οι άλλοι δεν μπόρεσαν να του δώσουν τις απαντήσεις που ζητούσε.
Όμως και πάλι δεν είχε βρει αυτό που έψαχνε, ώσπου μια μέρα συνάντησε, καθώς περπατούσε στη θάλασσα, έναν γέροντα με τον οποίο έπιασε κουβέντα. Εντυπωσιασμένος από τα λόγια του γέροντα τον ρώτησε τι φιλοσοφία ακολουθούσε. Εκείνος του είπε ότι ήταν χριστιανός και ο Άγιος Ιουστίνος είχε βρει αυτό που τόσο πολύ αναζητούσε.
Στη συνέχεια ο Άγιος έγραψε κείμενα απολογητικά όπου αναιρούσε τις κατηγορίες των εθνικών εναντίον των χριστιανών, διόρθωνε τις κακοδοξίες των αιρετικών αλλά κυρίως ανέφερε τον "σπερματικό λόγο" τον οποίο έδωσε ο Θεός στον κόσμο, ώστε κάθε άνθρωπος να σκέπτεται και να ενεργεί σωστά. Σύμφωνα με τη θεολογική αυτή θεωρία ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού και γι’ αυτό Τον αναζητά και προσπαθεί να βρει την αλήθεια μέσα από Αυτόν. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη και αφού υπέστη διάφορα βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε το 165 μ.X. Έγινε έτσι και μάρτυρας.
Από όλα τα παραπάνω, ας σταθούμε στη δίψα του Αγίου για απαντήσεις. Πέρασε τόσες και τόσες φιλοσοφικές σχολές πριν φτάσει στον Χριστό. Ακόμα και σαν Χριστιανός όμως, αφού δηλαδή βρήκε τις απαντήσεις που γύρευε, δεν έμεινε άπραγος. Δεν αρκέστηκε σε αυτό. Συνέχισε να ψάχνει, να διαβάζει, να συζητά. Να επεκτείνει τη σκέψη του αλλά και τη σκέψη του χριστιανισμού, χρησιμοποιώντας τη φιλοσοφική γλώσσα της εποχής και της περιοχής του. Δεν δέχτηκε αδιάφορα αυτά που βρήκε και δεν έμεινε μόνο σε αυτά.
Από την άλλη, για να μη μπερδευόμαστε, χρησιμοποιώντας τη φιλοσοφική γλώσσα δεν σημαίνει πως ενστερνίστηκε και τις φιλοσοφικές ιδέες. οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν ήταν αρκετές γι' αυτόν. Η γλώσσα, οι ορισμοί του χρησίμευσαν ώστε να γίνει κατανοητός σε αυτούς με τους οποίους διαλεγόταν. Κάτι που ακολούθησαν και οι άλλοι Πατέρες στις μετέπειτα εποχές του Χριστιανισμού.
Σε μια εποχή σαν τη δική μας, όπου επικρατεί είτε η πνευματική νωθρότητα, αφού κανείς δεν αναρωτιέται και δε μελετά τα της πίστεώς του παρά μένει ικανοποιημένος με όσα του σερβίρονται (αρκεί να είναι εύπεπτα), είτε η ανοησία με όλα αυτά τα κινήματα ψευτοπνευματικότητας και ψευτοφιλοσοφίας, το παράδειγμα του Αγίου Ιουστίνου, μένει φωτεινό και κρίσιμο. Μας καλεί σε πνευματική εγρήγορση, σε συνεχή αναζήτηση και σε ανάπτυξη και καλλιέργεια της καρδιάς και του πνεύματός μας.
Δεν αρκούμαστε, αναζητούμε. Δεν αποδεχόμαστε σιωπηλά και αδιάφορα αλλά ρωτάμε. Δεν μας καλύπτουν εύκολες και άνοστες πνευματικές οδοί αλλά ζητούμε το αυθεντικό, το δύσκολο, το πλήρες ουσίας. Και αν το ζητούμε ειλικρινά, τότε σίγουρα θα μας δοθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου