Απλά και ταπεινά

Δεν υπάρχει πιο υπερήφανος άνθρωπος από αυτόν που διαλαλεί την ταπεινότητα και την απλότητά του.Όταν κάποτε συλλειτούργησα με έναν ιερέα σε ορεινό νησιωτικό χωριό,στο τέλος της λειτουργίας,μοίρασα το κατακλαστό(είναι το κομμάτι από το πρόσφορο από το οποίο "βγάζουμε" το Σώμα για τη Θεία Κοινωνία και καταλύεται από τους ιερείς) και του έδωσα το δικό του κομμάτι.Τότε,φουσκώνοντας ελαφρώς το στήθος του μου λέει : "α,δε χρειάζεται να μου δώσεις κομμάτι,είμαι ταπεινός και απλός"...Αναρωτιέστε τι σχέση έχει η ταπεινότητα και η απλότητα με το θέμα;Κι εγώ.Αφήστε που σε τόση φιλοδοξία και αρχομανία που είχε αυτός ο άνθρωπος που χωρούσαν η απλότητα και η ταπεινότητα δεν κατάλαβα ποτέ.Βέβαια κι εγώ με τη γνωστή μου ευγένεια του απάντησα "μωρ'τι απλότητες και χαζομάρες,στο δίνω γιατί δεν μπορώ να το φάω ολόκληρο,σιγά μη σου αποτίσω και φόρο τιμής"...