Κανονικότητα...

 

Τούτη η κυβέρνηση, ήρθε στην εξουσία με την υπόσχεση της επαναφοράς κάποιας κανονικότητας. Τώρα που πλησιάζουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα, σκέφτομαι ότι και οι Φαρισαίοι παρέσυραν τους Εβραίους να σταυρώσουν τον Χριστό υποσχόμενοι ακριβώς αυτό. Επιστροφή στη κανονικότητα. Ο Ιησούς διατάρασσε αυτή τη κανονικότητα. Με τις διδασκαλίες Του, με τη συναναστροφή με αμαρτωλούς, με τελώνες και κυρίως με αμαρτωλές και αιρετικές γυναίκες, με τα θαύματα που επιτελούσε(έχει αξία να μελετήσουμε κάθε θαύμα που έκανε, τα οποία δεν έγιναν για να αποδείξουν απλά τη θεότητά Του αλλά δημιουργούσαν ερωτήματα για ζητήματα άλλου τύπου, δείτε σε ποιους επιτέλεσε τούτα τα θαυμαστά), με την αμφισβήτηση της θρησκευτικής τάξης των Φαρισαίων και των πεπραγμένων τους. Οι τελευταίοι  έπεισαν τον λαό πως ήταν προς το συμφέρον του να επιστρέψει σε μια κανονικότητα. Η οποία συνίστατο στη ρωμαϊκή κυριαρχία, τη καταπίεση από την ίδια την εβραϊκή άρχουσα τάξη, την αναμονή ενός Μεσσία που δε φαινόταν να έρχεται, τη φτώχεια, τη κούραση και άλλα παρόμοια. Αυτή λοιπόν την άθλια στασιμότητα παρουσίασαν ως προτιμότερη από την αναστάτωση που προκαλούσε ο Χριστός οι Φαρισαίοι στο λαό και αυτός πείστηκε. Όπως πείθονται οι λαοί να ακολουθήσουν μια κανονικότητα -λιγότερο ή περισσότερο άσχημη- η οποία είναι πάντα υπέρ των αρχουσών τάξεων και ποτέ υπέρ των λαών. Και δυστυχώς, όσον αφορά την Εκκλησία, πολλές φορές συνηγορούμε κι εμείς οι κληρικοί υπέρ της διατήρησης αυτής της κανονικότητας. Και τότε μάλλον προδίδουμε την αποστολή μας. Ο κληρικός δεν αλαλάζει σαν ένας φανατισμένος ιδεολόγος, δεν ουρλιάζει σαν κάποιος πολεμιστής αλλά με σταθερή φωνή αμφισβητεί την καθεστηκυία τάξη, ρωτά για τα αίτια των ανισοτήτων, αμφισβητεί το "νόμιμο" της εκμετάλλευσης. Και στέκεται πάντα, μα πάντα δίπλα στον λαό. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος τα έβαλε με την αυτοκράτειρα για το χωράφι μιας χήρας, το οποίο ήθελε να το αποκτήσει η αυτοκράτειρα  επειδή...μπορούσε και της άρεσε(!) , ο Μέγας Βασίλειος έδιωξε τον φοροσυλλέκτη του τοπικού άρχοντα, ο Άγιος Νικόλαος σταμάτησε την άδικη εκτέλεση ενός κρατουμένου. Σήμερα απλά υπάρχουμε ως μια ακόμα γραφειοκρατική κρατική υπηρεσία και γινόμαστε εμείς αυτοί που λέμε στο λαό να σταυρώσει τον Χριστό ώστε να επιστρέψει σε μία -βολική για τη κυβέρνηση- καθημερινότητα. Αλλά και ο λαός, όταν αποζητά την "κανονικότητα", δε ζητά τίποτα περισσότερο από την περαιτέρω υποβάθμιση της καθημερινότητάς του...