Την ψυχή του φτωχού Λαζάρου την οδηγούν άγγελοι κοντά στον Αβραάμ. Ο πλούσιος απλά θάβεται και βρίσκεται στον άδη, στη κόλαση. Ο παράδεισος, η σωτηρία, είναι δώρο του Θεού στους ανθρώπους, οδηγούμαστε εκεί από τους αγγέλους Του. Η κόλαση είναι επιλογή μας. Μόνοι μας, εντελώς μόνοι μας οδεύουμε προς τα εκεί και καταλήγουμε στον τόπο εκείνο. Εμείς που κωφεύουμε στον λόγο του Κυρίου, που αδιαφορούμε για τους πάντες και τα πάντα γύρω μας. Που υπηρετούμε τον Μαμωνά και μόνο το χρήμα μας ζωντανεύει. Η απληστία μας μας δίνει ζωή, η απληστία μας οδηγεί μακριά από τον Θεό. Και όταν η μέθη της περνά είναι πια αργά. Γιατί διψά και βασανίζεται ο πλούσιος; Γιατί εκεί που βρίσκεται πια, δε μπορεί να μαζέψει χρήματα ούτε να επιδοθεί σε απολαύσεις. Πήρε μαζί του τα πάθη του αλλά πλέον δε μπορεί να τα ικανοποιήσει. Μια κόλαση που μόνος του κατασκεύασε για χάρη της συγκέντρωσης πλούτου. Ο πλούτος οδηγεί στην κόλαση όταν συγκεντρώνεται για προσωπική και μόνο χρήση και στη σωτηρία μόνο όταν μοιράζεται. Αλλά όταν μοιράζεται, παραμένει πλούτος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου