Στον λαβύρινθο των αποφάσεων

 Αν κάποιος γυρίσει πίσω τον χρόνο και αλλάξει κάποιες από τις αποφάσεις που έχει πάρει προφανώς και θα αλλάξει τη ζωή του αλλά και δε θα γνωρίσει τους άνθρωπος που έχει γνωρίσει. Συζητώντας κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος να σκεφτεί αν θα του λείψουν ή αν θα τους λείψει. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Γιατί πολύ απλά δε γίνεται να του λείψουν άνθρωποι που δε θα έχει γνωρίσει και ούτε μπορεί να κάνει σύγκριση ανάμεσα σε αυτούς που έχει γνωρίσει και σε αυτούς που θα γνώριζε αλλάζοντας την απόφασή του, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι, χειρότεροι ή πάνω κάτω ίδιοι με όσους έχει ήδη γνωρίσει. Για παράδειγμα. Αν αύριο μου πει κάποιος έλα να μείνεις στη Λαμία. Αν αποφασίσω να πάω, προφανώς και εκεί θα γνωρίσω κάποιους ανθρώπους με κάποιους από τους οποίους θα σχηματίσω φιλίες. Αν πάλι αποφασίσω να μην πάω δεν θα γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους αλλά θα γνωρίσω πιθανότατα άλλους ανθρώπους εδώ που θα παραμείνω, τους οποίους δε θα γνώριζα αν έφευγα. Αλλά δε μπορούν αν μου λείψουν άνθρωποι που δεν έχω γνωρίσει. Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε κι αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και άλλαζα κάποια από τις αποφάσεις μου. Οι άνθρωποι που γνώρισα με τις αποφάσεις που πήρα δε θα μου έλειπαν αλλάζοντας αυτές τις αποφάσεις αφού δε θα τους γνώριζα ποτέ. Ομοίως ούτε κι εγώ θα ήμουν απώλεια για εκείνους αφού επίσης δε θα με γνώριζαν ποτέ. Απλώς οι άνθρωποι πολύ συχνά κάνουν το λάθος να υπολογίζουν ως απώλεια αυτόν ή αυτούς που ποτέ δε θα είχαν γνωρίσει. Αυτά τα ολίγα χωροχρονικά για σήμερα.