Κυριακή της Σαμαρείτιδας

Κυριακή της Σαμαρείτιδας και βρισκόμαστε να διαβάζουμε μία ακόμη περικοπή της οποίας πρωταγωνίστρια θετική είναι μια γυναίκα. Και τι γυναίκα! Καμία σχέση με τις Μυροφόρες που είχαμε διαβάσει πριν από δύο Κυριακές. Αυτή ήταν Σαμαρείτιδα, δηλαδή αιρετική στα μάτια των Εβραίων και με ζωή...λοιπόν...κάπως πιο έξαλλη απ' ό,τι συνηθιζόταν τότε. Είχε αλλάξει πέντε άντρες και συζούσε με έναν έκτο!

Με αυτή λοιπόν τη γυναίκα (να θυμηθούμε ότι οι Εβραίοι δεν μιλούσαν για θέματα θεολογικά ούτε με τις Εβραίες γυναίκες πόσο μάλλον με αλλόθρησκες) ο Χριστός θα κάνει την ίσως βαθύτερη συζήτηση που μας παραδίδεται στις ευαγγελικές περικοπές. Θα φανερώσει πως Αυτός είναι που φέρει το ζωντανό νερό, αυτό που ξεδιψά για πάντα αυτόν που θα πιει, θα της πει πως ο θεός είναι πνεύμα και δε λατρεύεται σε κάποια μέρος  αποκλειστικά αλλά είναι πανταχού παρών, θα της φανερώσει τελικά πως Αυτός είναι ο Μεσσίας. 

Όμως από όλα αυτά τα φοβερά, ας στρέψουμε τη προσοχή μας κάπου αλλού. Στην ίδια τη Σαμαρείτιδα. Δεν είναι μια απλή γυναίκα της εποχής της. Είδαμε ήδη την δύσκολη σχέση της με τους άντρες, βλέπουμε όμως και τη δίψα της για τα πνευματικά ζητήματα. Δεν ασχολείται μόνο με αυτά που θεωρούνταν εκείνη την εποχή -ίσως και τη δική μας- γυναικεία καθήκοντα. Δεν είναι καν μία γυναίκα που δέχεται να μείνει στο παρασκήνιο για να φαίνεται ο άντρας της. Όταν ο Χριστός της λέει να φωνάξει τον άντρα της, απαντά πως δεν έχει άντρα. Και ας συζεί με κάποιον! Και όταν ο Χριστός της φανερώνει πως ξέρει ότι είχε πέντε άντρες και ότι αυτός με τον οποίο συζούσε δεν είναι ο άντρας της ούτε και τότε πάει να φωνάξει έστω εκείνον. Παραμένει στο πηγάδι και ξεκινά τη συζήτηση με τον Ιησού. Η Σαμαρείτιδα, η μετέπειτα Αγία Φωτεινή, δεν ήταν μια φοβισμένη και μαζεμένη γυναίκα. Ήταν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με τις αρετές και τις αδυναμίες της, όπως έχουν όλοι οι άνθρωποι, με δίψα για τα πνευματικά ζητήματα, με διάθεση να δει και να ακούσει τον Μεσσία, με έντονη την αναζήτηση του Θείου. Με άλλα λόγια ήταν μία πραγματική ερευνήτρια της πίστης. Γιατί εκτός όλως των άλλων, δεν έμενε προσκολλημένη στις παραδόσεις που είχε διδαχθεί αλλά αναζητούσε την αλήθεια πέρα από αυτές. 

Και ο Χριστός της παραχώρησε αυτό που ζητούσε. Της εξήγησε τα περί Θεού και περί Μεσσία. Και όχι μόνο αυτό. Δεν την έψεξε καν για τη ζωή της. Εκτίμησε περισσότερο τις αρετές της παρά στηλίτευσε τις αδυναμίες της. Δεν έμεινε σε έναν ηθικιστικό λόγο περί σχέσεων. Μία νύξη έκανε μόνο. Αντίθετα με τη συνηθισμένη πρακτική τη δική μας. Γιατί μη μου πείτε ότι δε θα ενοχλούμασταν από την επιλογή του Κυρίου ν μιλήσει σε μια τέτοια γυναίκα για τόσο υψηλά θέματα αν ήμασταν παρόντες. Άλλωστε αυτό, το κάνουμε και στην καθημερινή ζωή μας. Πόσοι από εμάς θα μιλούσαμε για κάποιο παρόμοιο θέμα με μία γυναίκα με άστατη ζωή και όχι με έναν ιερέα ή έναν καθηγητή; Ο Χριστός όμως το έκανε. Και μας έδωσε άλλο ένα ζωντανό παράδειγμα. 

Η σημερινή περικοπή είναι μία περικοπή για το σπάσιμο των φραγμάτων. Για το χτίσιμο των γεφυρών. Ο Χριστός έσπασε τα φράγματα της ηθικής της εποχής και έχτισε γέφυρα επικοινωνίας με τη Σαμαρείτιδα. Κι εκείνη έσπασε το φράγμα του τρόπου ζωής της και της κοινωνικής της θέσης και έφτιαξε κι αυτή μια γέφυρα προς τον Χριστό. Κι έτσι συναντήθηκαν. Και αυτή ανακάλυψε μια νέα ζωή και ο Χριστός χαρούμενος είπε πως είχε φάει από τροφή εκλεκτή, η οποία δεν ήταν άλλη από το να φέρει εις πέρας το θέλημα του Θεού. 

Ας ξεκινήσουμε κι εμείς -σήμερα κιόλας- να πραγματώνουμε το θέλημα του Κυρίου μας. Ας ξεκινήσουμε την κατεδάφιση των φραγμάτων και την ανοικοδόμηση γεφυρών και ζεύξεων!

Helloween - The Time of the Oath

 

Άγνοια και Άβυσσος

 

Οι πιο πολλοί κληρικοί δεν έχουν(-με) ιδέα από το χώρο του αποκρυφισμού. Δεν έχουν(-με) καμία γνώση για τη μαγεία, είτε στην "λαϊκή" της μορφή είτε στην πιο υψηλή -οι πιο πολλοί δεν πιστεύουν(-με) καν σε τέτοια πράγματα- και κατ' επέκταση δεν κατανοούν(-με) τον τρόπο που οι δαιμονικές δυνάμεις ενεργούν. Γιατί η μαγεία -όσο και αν την ωραιοποιούν διάφορες new age χαζοομάδες τύπου wicca- δεν είναι παρά ένα παιχνίδι συνδιαλλαγών με δαιμονικές δυνάμεις ή μια απόπειρα να κλαπεί αυτό που πρέπει να κερδηθεί με κόπο πνευματικό. 

Έτσι, στις σπανιότατες φορές που θα έρθουν αντιμέτωποι με κάτι τέτοιο, είτε θα αντιδράσουν εντελώς σπασμωδικά και λανθασμένα επιτείνοντας την αγωνία του προσώπου που θα ζητήσει βοήθεια είτε θα δώσουν ορθολογιστικές λύσεις οι οποίες θα οδηγήσουν σε απογοήτευση το συγκεκριμένο πρόσωπο που θα αναζητήσει λύσεις αλλού. Και αυτές είναι οι ήπιες περιπτώσεις.

Η χειρότερη είναι η μετατροπή ενός εξορκισμού σε ένα θέαμα, σε ένα εντυπωσιακό δρώμενο με τη παρουσία θεατών-πιστών με σκοπό πρώτον την διά του τρόμου ενστάλλαξη της πίστης, γεγονός απαράδεκτο, και την ανύψωση του ιερέα εξορκιστή, αυτό το τελευταίο δε χρειάζεται καν να το σχολιάσω. 

Οι χολιγουντιανές ταινίες, έχουν εξάψει τον τρόμο και την φαντασία πολλών θρησκευόμενων ανά τον κόσμο και έχουν στρώσει το δρόμο για τέτοιου είδους πρακτικές. Όμως εδώ υπάρχουν -εκτός από τα προφανή- δύο κίνδυνοι. Στην ασχετοσύνη ή την πονηριά του ο κληρικός να "χρησιμοποιήσει" ανθρώπους με ψυχικά προβλήματα, αφού δεν μπορεί ή δεν ενδιαφέρεται να τους ξεχωρίσει από κάποιον ο οποίος ταλαιπωρείται από κάτι δαιμονικό ή να θέσει σε κίνδυνο κάποιον από τους "θεατές" αφού όποιος έχει μια απλή επαφή με αυτά τα πράγματα γνωρίζει πως ότι "βγαίνει" από έναν ταλαίπωρο άνθρωπο δε γυρνάει απλά στο σπίτι του. 

Επιπλέον, όταν μιλάμε για δαίμονες, μιλάμε για αγγέλους, οι οποίοι έπεσαν και οι οποίοι μας παρατηρούν και μας γνωρίζουν από την αρχή της ύπαρξής μας. Αυτά τα πλάσματα είναι πολύ εύκολο να μας ξεγελάσουν και να πατήσουν πάνω στην οποιαδήποτε, έστω και μικρή αδυναμία μας και να κάνουν κακό και σε αυτόν που τελεί τον εξορκισμό και σε αυτόν που χρειάζεται τον εξορκισμό και σε αυτούς που κακώς παρευρίσκονται εκεί. 

Αυτά τα πράγματα δεν προσφέρονται για να κάνει κάποιος "όνομα" ή να έχει ακολούθους και οπαδούς. Και είναι πολύ ευαίσθητο θέμα καθώς πολλές φορές οι "δαιμονισμένοι" χρειάζονται ψυχιατρική περίθαλψη και όχι εξορκισμό, ο οποίος μπορεί να χειροτερέψει την κατάστασή τους. Ένας κληρικός που δεν έχει γνώση ούτε σε θέματα ψυχολογίας/ψυχιατρικής ούτε αποκρυφισμού/μαγείας, πιθανότατα θα προκαλέσει κακό παρά καλό. Και θα πάρει ένα βάρος τεράστιο πάνω του. 

Crowbar - Like Broken Glass

 

Σχολίασμους πολίτικους

 

-Μονό εμένα μου φαίνεται παράξενο ότι δεν έχει γίνει ξεσηκωμός για τον (φωτογραφικό) νόμο που πέρασε η ΝΔ χθες βράδυ μετά τις 11 και επιτρέπει να έχουν οι συγγενείς πρώτου βαθμού πολιτικών off shore εταιρείες; 

-Αν δει κανείς τη "συνέντευξη" που πήρε δημοσιογράφος( ; ) στον Βαρουφάκη στο συνέδριο στη Πάτρα για την περιφερειακή ανάπτυξη, θα καταλάβει σε ποιο βαθμό σήψης έχει φτάσει η δημοσιογραφία στη χώρα. Η συγκεκριμένη δημοσιογράφος ήταν υποψήφια με τον Τζιτζικώστα για τη περιφέρεια στη Μακεδονία.

-Σε μια σχετικά σοβαρή χώρα ο Γερουλάνος θα ήταν ο επικρατέστερος επόμενος πρωθυπουργός. Και δεν είμαι και με το ΠΑΣΟΚ

-Ο Ουρουγουανός πρώην πρόεδρος Μουχίκα, ο οποίος απεδήμησε πρόσφατα, είναι το παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει σωστά η αριστερά και τι κάνει λάθος. Ας τον μελετήσουν τα δικά μας φιντάνια.

- H αδυναμία της αντιπολίτευσης είναι ένα πράγμα. Η αφασία του λαού είναι ένα άλλο...

-Το γράφω μπας και το καταλάβουν κάποιοι. Η οριζόντια φορολόγηση, αυτή που μπαίνει στα τρόφιμα πχ, είναι άδικη γιατί όλοι πληρώνουν το ίδιο ανεξαρτήτως εισοδήματος. Η κάθετη που αλλάζει ανάλογα με το εισόδημα είναι δίκαιη. Άρα όταν μία κυβέρνηση κατεβάζει τους κάθετους φόρους αλλά ανεβάζει τους οριζόντιους -που δε φαίνονται σαν φόροι- ποιους ευνοεί; Αυτούς που ευνοεί κι όταν αφήνει τα ενοίκια στα ύψη και άλλα παρόμοια. Ευχαριστώ.

Doctor Butcher - Lost in the Dark

 

Οι κανόνες του παιχνιδιού

 

Βλέπω ότι όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση των Τεμπών και θέλουν να λάμψει η αλήθεια δεν μπορούν να κατανοήσουν τους κανόνες του αθλήματος. Προσπαθούν να αντικρούσουν το πόρισμα Καρώνη, ή όπως τον λένε αυτόν, με επιστημονικά επιχειρήματα κλπ. Δεν έχουν σημασία αυτά. Δεν έχει σημασία ότι ο τύπος ετοίμαζε δεκαπέντε μήνες το πόρισμα για να μας πει τελικά ότι δεν υπήρχε κάποιο περίεργο φορτίο στο τρένο βασιζόμενος στα βίντεο του Καπερνάρου που βρέθηκαν ως εκ θαύματος πριν δύο τρεις μήνες. Σημασία έχει πως δόθηκε ένα πόρισμα που δίνει πάτημα στη κυβέρνηση να κάνει επικοινωνιακό παιχνίδι. Δόθηκε αυτό που χρειαζόταν ώστε να αγνοεί όλα τα άλλα στοιχεία ή όλες τις άλλες ενδείξεις και να κουνάει αυτό -με τη συνδρομή των ΜΜΕ της- στα μούτρα όλων. Και τελικά ρωτάω άλλη μια φορά. Πότε και πού στον κόσμο οι επιστήμονες -γιατί αυτοί μιλάνε, η επιστήμη δεν έχει φωνή- οι επιστήμονες είπαν κάτι διαφορετικό από το κυρίαρχο αφήγημα των ελίτ; Οποιουδήποτε κλάδου. Από τη  ψυχολογία ως την αστροφυσική. Πίσω από τις ροές χρηματοδότησης τρέχουν. Και όχι σήμερα. Αλλά εδώ και πολλές πολλές δεκαετίες.

Evergrey - Solitude Within

 

Στο χέρι του ζητιάνου

 

Πόσο αξίζει ένα κέρμα στο χέρι ενός ζητιάνου; Για τον ζητιάνο, αν πρόκειται για πραγματικό ζητιάνο, μεγαλύτερη αξία έχει η ίδια η κίνηση να του δώσεις κάτι. Αν δε, συνοδεύσεις το κέρμα με ένα ειλικρινές χαμόγελο, τότε ακόμα περισσότερο πολλαπλασιάζεται η αξία του. Αλλά πιο πολύ απ' όσο αξίζει αυτό το κέρμα για το ζητιάνο, πολύ περισσότερο απ' όσο αξίζει για σένα, η αξία του είναι απροσμέτρητη για τον Χριστό. Γιατί κάθε μικρό ποσό που δίνουμε στους ζητιάνους, ακόμα και στους ψεύτες ζητιάνους, δίνεται πολλαπλάσιο στα χέρια του Κυρίου μας. Είναι και αυτός ένας θησαυρός που αποθηκεύεται στον ουρανό.

Therion - In the Desert of Set

 

Οι Ψίθυροι των Αγγέλων και των Δαιμόνων

 

Στα όνειρα ψιθυρίζουν οι άγγελοι την αλήθεια του Θεού αλλά και οι δαίμονες τα ψέματα το Σατανά. Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων. Εκείνοι που ξεχωρίζουν ποιανών τους ψίθυρους ακούνε και ακολουθούν το σωστό. Αυτοί είναι λίγοι και αξίζουν το θαυμασμό μας. Έπειτα υπάρχουν εκείνοι που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους ψιθύρους και συχνά ξεγελιούνται. Αυτοί είναι περισσότεροι και χρειάζονται τη συμπαράστασή μας. Τέλος υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι δεν θέλουν να πιστέψουν στους ψιθύρους και τους αγνοούν. Τούτοι είναι οι πιο πολλοί απ' όλους και τους οφείλουμε τη λύπησή μας...

Shadow Gallery - I Believe

 

Η αλήθεια δεν φοβάται το όνειρο

  Η αλήθεια οφείλει να μάχεται το ψεύδος και όχι τη φαντασία, όπως και η λογική μάχεται το παράλογο και όχι το υπέρλογο. Αν η αλήθεια καταργήσει τη φαντασία και η λογική εξοβελίσει το υπέρλογο, ο κόσμος θα γίνει μια αποστειρωμένη φυλακή. 

Οι δύο όψεις

 

Η σημερινή οργάνωση των εργαλείων ωθεί τις κοινωνίες στην ποσοτική αύξηση τόσο από άποψη πληθυσμού όσο και από άποψη επιπέδων αφθονίας. Η ποσοτική αυτή αύξηση παρατηρείται και στα δύο άκρα του φάσματος των προνομίων.  Οι απόκληροι αυξάνονται αριθμητικά, ενώ οι ήδη προνομιούχοι ζουν με μεγαλύτερη αφθονία.  Έτσι , οι απόκληροι ενισχύουν τις απογοητευτικές απαιτήσεις τους, ενώ οι πλούσιοι υπερασπίζονται τα υποτιθέμενα δικαιώματά τους και τις υποτιθέμενες ανάγκες τους. Πείνα και ανημπόρια ωθούν τους φτωχούς να απαιτούν γρήγορη εκβιομηχάνιση, ενώ η υπεράσπιση των ολοένα περισσότερων ειδών πολυτελείας ωθεί τους πλούσιους σε ξέφρενη παραγωγή. Η εξουσία πολώνεται, η απογοήτευση γενικεύεται, και η εναλλακτική δυνατότητα για μεγαλύτερη ευτυχία με λιγότερη αφθονία ωθείται στο τυφλό σημείο της κοινωνικής όρασης. 

Ουσιαστικά οφέλη για τους φτωχούς απαιτούν περιορισμό των πόρων που χρησιμοποιούν οι πλούσιοι, ενώ ουσιαστικά οφέλη για τους πλούσιους εγείρουν φονικές απαιτήσεις από τους πόρους των φτωχών. Κι όμως, οι πλούσιοι διατείνονται ότι εκμεταλλευόμενοι τις φτωχές χώρες θα γίνουν αρκετά πλούσιοι ώστε να δημιουργήσουν μια υπερβιομηχανική αφθονία για όλους. Οι ελίτ των φτωχών χωρών συμμερίζονται τη φανταστική αυτή προοπτική. 

Τη δεκαετία που μας έρχεται οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι, ενώ πολύ περισσότεροι φτωχοί θα ριχτούν στην έσχατη ένδεια. Αλλά η αγωνία για τη μοίρα των πεινασμένων δεν θα έπρεπε να μας εμποδίσει να καταλάβουμε το δομικό πρόβλημα της κατανομής της εξουσίας, που αποτελεί την τέταρτη διάσταση της καταστροφικής οικονομικής υπερμεγέθυνσης. Η ανεξέλεγκτη εκβιομηχάνιση εκσυγχρονίζει τη φτώχεια. Οι φτωχοί έχουν μικρότερο εισόδημα, και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνεται. Θα πρέπει να δούμε μαζί αυτές τις δύο όψεις, γιατί αλλιώς θα μας διαφύγει η φύση της καταστροφικής πόλωσης. 

Ο φτωχός χρειάζεται περισσότερα χρήματα, γιατί τα βιομηχανικά αγαθά μετατρέπονται σε είδη βασικής ανάγκης και έχουν ένα κόστος μονάδας μεγαλύτερο από αυτό που θα μπορούσαν να πληρώσουν ποτέ οι περισσότεροι άνθρωποι. Το ριζικό μονοπώλιο των βιομηχανιών έχει δημιουργήσει νέους τύπους εξευτελιστικής φτώχειας σε κοινωνίες στις οποίες κάποτε επικρατούσε σπατάλη και αφθονία. Η πράσινη επανάσταση κάνει άνεργο τον καλλιεργητή που παλαιότερα παρήγε τα προς το ζην. Κερδίζει περισσότερα χρήματα ως εργάτης, αλλά δεν μπορεί να δώσει στα παιδιά του ό,τι τα τάιζε παλιότερα. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο πολίτης των ΗΠΑ , που έχει εισόδημα δεκαπλάσιο από το δικό του, είναι απελπιστικά φτωχός. Και οι δύο παίρνουν ολοένα πιο λίγα και πληρώνουν γι' αυτό ολοένα πιο πολλά. 

Η άλλη όψη της εκσυγχρονισμένης φτώχειας σχετίζεται μεν μ' αυτήν, αλλά είναι και διαφορετική. Το χάσμα εξουσίας διευρύνεται, επειδή ο έλεγχος πάνω στην  παραγωγή γίνεται πιο συγκεντρωτικός, με σκοπό να παράγονται περισσότερα αγαθά για όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Ενώ τα ολοένα περισσότερα χρήματα που χρειάζεται ο φτωχός είναι αποτέλεσμα της δομής της βιομηχανικής παραγωγής, το διευρυμένο χάσμα εξουσίας οφείλεται στη δομή των εισροών. Αν αναζητούμε γιατρικό για το πρώτο, χωρίς συγχρόνως να καταπιανόμαστε με το δεύτερο, απλώς θα αναβάλλουμε και θα επιδεινώνουμε τον εκσυγχρονισμό της φτώχειας σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Ιβάν Ίλιτς, Εργαλεία για την καλή ζωή, εκδ. Νησίδες

Rainbow - Black Masquerade