Άγιος Σπυρίδων

 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο προστάτης της Κέρκυρας, καταγόταν από οικογένεια βοσκών και βοσκός παρέμεινε ακόμα και μετά την άνοδό του στον επισκοπικό θρόνο. Ο λαός και ο κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο λόγω της απλότητας, της αγαθότητας και της αγάπης του. Τα θαύματα που επιτέλεσε ο Άγιος είτε όσο ζούσε είτε μετά την κοίμησή του, είναι πολλά και ενίσχυσαν και ενισχύουν τους πιστούς σε δύσκολες ώρες. 

Πολύ συχνά, αντιμετωπίζουμε ανθρώπους ταπεινών επαγγελμάτων - αγρότες, κτηνοτρόφους, οικοδόμους, καθαριστές κλπ- ως ανθρώπους κατώτερους, ανθρώπους χωρίς καλλιέργεια, χωρίς ενδιαφέροντα ή γνώσεις. Και αυτό δυστυχώς, είναι πολύ διαδεδομένη άποψη πλέον -ίσως και περισσότερο από κάθε άλλο χώρο- και στην Εκκλησία, ανάμεσα σε όλους εμάς δηλαδή. 

Αλήθεια; Κρίνουμε τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, από το επάγγελμά του; Από τον μισθό του δηλαδή; Από τα πτυχία του; Τόσο έχει ξεπέσει η χριστιανική πνευματικότητα που ξέχασε τα βασικά; Μήπως ο Χριστός έκανε κανένα σπουδαίο επάγγελμα και δεν το ξέρω; Ξυλουργός ήταν. Οι πρώτοι μαθητές Του ήταν ψαράδες. Ο Άγιος Σπυρίδωνας, όπως είδαμε, βοσκός. Από πού κι ως πού τολμάμε εμείς σήμερα να κρίνουμε κάποιον από το επάγγελμά του; 

Ξεχνάμε τελείως την επιστολή του Ιακώβου του Αδελφοθέου που μας προειδοποιεί για τέτοιες αντιλήψεις, εντελώς αντίθετες στη διδασκαλία του Χριστού; Αλλά αλήθεια, τιμούμε περισσότερο τον γιατρό από τον οδοκαθαριστή; Ας σταματήσει ο οδοκαθαριστής να μαζεύει τα σκουπίδια από τους δρόμους για μερικούς μήνες και τότε θα δούμε αν  ο γιατρός θα προλαβαίνει να θεραπεύει τις ασθένειες που θα παρουσιαστούν. Τι αξία έχουν τα σχέδια του αρχιτέκτονα χωρίς οικοδόμο να τα μετατρέψει σε κτίρια;

Και τελικά -και τούτο είναι το σημαντικότερο- ποια σημασία έχουν όλα αυτά στην πίστη, στην πνευματικότητα, στην προσευχή; Θυμάμαι γιαγιάδες και παππούδες που δεν τελείωσαν ούτε τη τρίτη τάξη του δημοτικού να προσεύχονται με θέρμη μεγαλύτερη από τον πιο άξιο μητροπολίτη και να ζουν τόσο πνευματικά που θα έκαναν τους περισσότερους μοναχούς στο Άγιο όρος να κοκκινίζουν από τη ντροπή τους. 

Ας εκμεταλλευτούμε τη σημερινή γιορτή (ένα κακό συνήθειο που έχουμε είναι και αυτό, να αφήνουμε τις γιορτές να περνάνε σαν φολκλορικά δρώμενα και να χάνουμε το νόημα) και ας δώσουμε περισσότερη σημασία σε αυτά που πραγματικά έχουν ουσία. Ας μην είμαστε εμείς, οι χριστιανοί, οι πρώτοι που θαμπωνόμαστε από ψεύτικα φώτα. Το πραγματικό φως που εξέπεμψε ο Άγιος Σπυρίδωνας με τον βίο του,  μπορεί να μας δείξει τον δρόμο.

Mogwai - May Nothing But Happiness Come Through Your Door

 

Το αγροτικό

 

Το ουσιώδες στις αγροτικές κινητοποιήσεις, για εμάς που δεν ασχολούμαστε επαγγελματικά με τον πρωτογενή τομέα, δεν είναι τα χρήματα που ζητούν, τα οποία είναι χρήματα που τους τα χρωστάνε, είναι χρήματα που έχουν συγκεντρωθεί από φόρους και χρήματα που η ΕΕ διαθέτει. Το πιο σημαντικό είναι η αντιμετώπιση του πρωτογενούς τομέα από την ΕΕ. 

Η επόμενη ΚΑΠ θα είναι πολύ χειρότερη και θα επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις στους Ευρωπαίους αγρότες και κτηνοτρόφους. Οι ανόητοι γραφειοκράτες-τεχνοκράτες θεωρούν πως είναι πολύ σοφή κίνηση να αναπτύξουν πολεμική βιομηχανία για έναν πόλεμο που δεν θα έρθει ποτέ, μειώνοντας ταυτόχρονα τη βοήθεια στον πρωτογενή τομέα, την ύπαρξη του οποίου έχουν κάνει πολύ δύσκολη με όλα αυτά τα οικολογικά και ποιοτικά κριτήρια και βάρη που έχουν προσθέσει στην ευρωπαϊκή παραγωγή, τα οποία όμως δεν απαιτούν από τα εισαγόμενα από Ασία και Λατινική Αμερική προϊόντα. 

Τα παραπάνω δείχνουν πως απειλή πολέμου δεν υπάρχει, αφού πόλεμο χωρίς αυτάρκεια δεν μπορείς να κάνει, και πως πρόκειται για ένα κόλπο ώστε να δοθούν χρήματα αντί για κοινωνικούς σκοπούς στους βιομηχάνους που έχουν χάσει το τραίνο απέναντι σε Ασιάτες και Αμερικάνους.

Ο αγώνας των αγροτών, για να επιστρέψω στα δικά μας, δεν είναι ένας αγώνας για τα επιδόματα. Ναι, αυτά είναι αδιάφορα για όσους δεν είμαστε αγρότες. Ναι, αν θέλετε θα τα πάρουν και θα τα φάνε στα μπουζούκια(δεν θα τα φάνε αλλά το χρησιμοποιώ για να μη μπλέξω σε τέτοιες άσκοπες και ζηλόφθονες κουβέντες). Ο αγώνας αυτός είναι αγώνας για τη γη, την αυτάρκεια, την ανεξαρτησία των κοινωνιών. 

Είναι κομμάτι του αγώνα εναντίον της εξάρτησης και του ελέγχου της ζωής μας από ανώνυμες, πολυεθνικές εταιρείες, από τράπεζες και λοιπούς άρπαγες που καλύπτονται κάτω από τον μανδύα της ελεύθερης αγοράς...

Θεατής;

 

Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας σε ποιο βαθμό ο Χριστός είναι η ζωή μας. Ας αναρωτηθούμε: ¨Τι είναι ο θάνατος για μένα, τόσο ο δικός μου όσο και εκείνων που αγαπώ; Τι είναι για μένα ο θάνατος των εχθρών μου; Βλέποντας στη νεκρική κλίνη το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο, μπορώ να πω "Ευλογητός ο Θεός"; Ή μήπως η φράση αυτή αποτελεί απλώς την εναρκτήρια πρόταση των εκκλησιαστικών Ακολουθιών και δεν έχει κανένα άλλο νόημα; Δοξάζω τον Κύριο εκείνη τη στιγμή; Και στις ιερές Ακολουθίες μετέχω πραγματικά ή είμαι απλός θεατής; Μήπως με συναρπάζει απλώς η ομορφιά τους και στέκομαι μακριά από όλα όσα το Ευαγγέλιο σημαίνει;

Anthony Bloom, Μητροπολίτης Σουρόζ - Του Χριστού ή του κόσμου τούτου; εκδ. πορφύρα

Intronaut - Valley of Smoke

 

Η Έρημος στο σπίτι

Η Έρημος ως πνευματική κατάσταση μπορεί να έρθει στη ζωή μας με τις εξής μορφές: η καλή έρημος στο σπίτι: Η συγχώρεση, η αγάπη, η ολιγάρκεια, ο σεβασμός. Αυτά είναι τα στοιχεία που ζητούσαν οι πατέρες και οι μητέρες της Ερήμου. Ακόμα και η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας ώστε τα σημαντικά(όχι μόνο τον Θεό) να τα αντιμετωπίσουμε με την πρέπουσα σοβαρότητα. 

Αλλά και διαφορετικά. Τα πέντε λεπτά ησυχίας που θα βρούμε πριν τον ύπνο ίσως ή κάποια άλλη ώρα της ημέρας να συγκεντρώσουμε τις σκέψεις, να κάνουμε έναν γρήγορο απολογισμό της ημέρας, να προσευχηθούμε αν θέλουμε ή απλά να μη κάνουμε τίποτα. 

Τέλος, υπάρχει και η κακή έρημος η οποία μπορεί να εισέλθει στο οικογενειακό περιβάλλον: Αυτή που ήταν πριν οι ασκητές και οι ασκήτριες εγκατασταθούν σε εκείνη την έρημο της Αιγύπτου. Η μοναξιά ακόμα και εντός της οικογένειας, η έλλειψη επικοινωνίας, η αποξένωση από τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Ακόμα κι αν μιλάμε συνεχώς μεταξύ μας επιφανειακά.

Godspeed You Black Emperor - Sleep

 

Κοινωνικά

 

 Οι δημοσιογράφοι–απολογητές της σημερινής κυβέρνησης σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε ιστοσελίδες και εφημερίδες, με κάνουν να αναζητώ ξανά εξειδικευμένα βιβλία ιστορίας. Θέλω να βεβαιωθώ πώς ονομαζόταν τελικά το αρχαιότερο επάγγελμα.

Ο χαρακτηρισμός των αγροτών που διαμαρτύρονται ως “εγκληματική οργάνωση”, σε αντίθεση με τη στοργή που δείχνουν τα μέλη του κυβερνώντος κόμματος στους μάρτυρες της εξεταστικής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αποτελεί οδοδείκτη προς την παραφροσύνη.

Οι εναπομείναντες υποστηρικτές αυτής της κυβέρνησης, που δεν μετέχουν σε κερδισμένα λαχεία, υποκλοπές και καρτέλ ή δεν έχουν πολύ υψηλό εισόδημα, κατατάσσονται πλέον σε δύο κατηγορίες: συνεργάτες/συνένοχοι ή χρήσιμοι ηλίθιοι.

Η απουσία της πλειονότητας των επαρχιακών Μητροπολιτών και κληρικών από τον μέχρι τώρα αγώνα των αγροτών αποτελεί αυτοκτονία. Η σύνδεση μεταξύ κλήρου και αγροτών είναι σχεδόν συμβιωτική.

Αναγνώριση

 

Αναγνώρισε και αγκάλιασε τον θυμό σου όταν ξεσπά.  Φρόντισέ τον με στοργή, αντί να τον καταπιέζεις.

Thich Nhat Hanh - Δαμάζοντας τον τίγρη μέσα μας - εκδ. Πατάκη

In the Clouds - Forever Will Be Full of Yesterdays

 

Το φαγητό της μαμάς

 

Όταν ένας άντρας παντρεμένος αφού δοκιμάσει το φαγητό της γυναίκας του πει, τη γνωστή σε όλους μας φράση "δεν είναι σαν της μάνας μου", έχει σοβαρό πρόβλημα. Όχι επειδή ρισκάρει να του ρίξει καθαρτικό η γυναίκα του στο επόμενο πιάτο που θα του σερβίρει αλλά επειδή έχει μείνει ανώριμος και μάλλον βλάκας. 

Η νοσταλγία για το φαγητό της μαμάς για κάποιον άντρα που έχει ξεκινήσει ή έχει φτιάξει κιόλας την οικογένειά του, δε δείχνει μόνον ότι δεν έχει απογαλακτιστεί, γεγονός στο οποίο έχει συμβάλλει και η μητέρα του, αλλά επιπλέον δεν έχει ωριμάσει ούτε και έχει καταφέρει να συγκροτήσει την προσωπικότητά του. 

Τέτοιου είδους άνθρωποι σώζονται μόνο αν έχουν την τύχη να έχουν μια γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα δίπλα τους(η οποία για κάποιο απροσδιόριστο λόγο ανέχεται μια τέτοια περίπτωση) ειδάλλως οι ίδιοι, στην πρώτη δυσκολία καταρρέουν και φέρνουν τη διάλυση και σε όλη την οικογένεια

Όλα αυτά από μία φράση θα μου πείτε; Ναι, γιατί αυτή η φράση δεν έχει να κάνει με μια γαστριμαργική ετυμηγορία μόνο. Μάλλον καθόλου δεν έχει να κάνει με κάτι τέτοιο. Έχει να κάνει με την νοσταλγία για το παλιό σπιτικό, για το ντάντεμα και την καλοπέραση. Κυρίως, για την αποφυγή των ευθυνών και των εγνοιών, κάτι για το οποίο φαίνεται πως η πλειονότητα των αγορομανάδων στην Ελλάδα εκπαιδεύουν πολύ εντατικά τα παιδιά τους. 

Αλλά δε μπορούμε να ρίξουμε όλο το φταίξιμο σε αυτές. Ο κάθε άνθρωπος, όταν ενηλικιώνεται παίρνει και τις αποφάσεις του. Και είτε γίνεται ένας κανονικός άνθρωπος, με τα καλά και τα στραβά του, είτε μένει ένας κακομαθημένος μπέμπης μέχρι τα βαθιά του γεράματα, προκαλώντας πρόβλημα στους γύρω του. 

Πέραν όλων αυτών, ε, η εικόνα ενός μαντράχαλου άνω των τριάντα να αναστενάζει για το φαγητό της μαμάς είναι όπως και να το κάνουμε μία εικόνα που στερείται σοβαρότητας και αγγίζει τα όρια του γκροτέσκου -όσο κι αν πολλές φορές το γκροτέσκο στη χώρα μας ονομάζεται "παράδοση".

Από όλα τα παραπάνω εξαιρούνται αυτοί των οποίων οι μανάδες είναι πραγματικά φοβερές μαγείρισσες!

Υγ. Κάτι αντίστοιχο ισχύει(σε μικρότερο βαθμό θαρρώ) και για τις γυναίκες που έχουν την τάση να συγκρίνουν τον σύζυγο με τον πατέρα τους. Η φράση "ο μπαμπάς μου εμένα..." είναι το γυναικείο ανάλογο. Αλλά αυτά ας τα γράψει κάποια γυναίκα καλύτερα...

If These Trees Could Talk - From Roots to Needles

 

Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων - Θεραπεία της συγκύπτουσας

 

Διαβάζουμε στη σημερινή περικοπή, πως ο Χριστός αφού θεράπευσε μία γυναίκα η οποία λόγω επίδρασης μοχθηρού πνεύματος ήταν αναγκασμένη να περπατά σκυφτή για δεκαοκτώ χρόνια, άκουσε τον αρχισυνάγωγο να Τον κατηγορεί επειδή θεράπευσε τη γυναίκα ημέρα Σάββατο. Ο Ιησούς τότε απάντησε αυστηρά, αποκαλώντας τον αρχισυνάγωγο υποκριτή, αφού και αυτός, όπως όλοι, το Σάββατο πήγαινε τα ζώα του να πιουν νερό χωρίς να το θεωρεί αυτό κατάλυση της αργίας. Θυμήθηκε την αργία όμως στη περίπτωση της θεραπείας μιας γυναίκας που ταλαιπωρούταν δεκαοκτώ χρόνια...

Ο Χριστός με δύο αμαρτίες ήταν αυστηρός. Με τον εγωισμό, την αποκλειστική ενασχόληση με τον εαυτό, και με την υποκρισία. Είναι πολλά τα παραδείγματα που κατακεραυνώνει την υποκρισία των Φαρισαίων κατά τη διδασκαλία του. 

Και ένας άγιος επίσκοπος, του οποίου την μνήμη τιμούμε σήμερα, ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων, σίγουρα δεν υπήρξε υποκριτής διδάσκοντας άλλα στον λαό και πράττοντας άλλα μπροστά στους αξιωματούχους. Γνωστός και σεβαστός για την ποιμαντική του και φιλανθρωπική δραστηριότητα αλλά και για τη διδασκαλία του, ο Άγιος Αμβρόσιος απαγόρευσε στον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο να εισέλθει στον ναό μετά τη σφαγή στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης που διέταξε ο τελευταίος ως τιμωρία για την εξέγερση και τον φόνο ενός αξιωματικού του. 

Όταν ο Αμβρόσιος έμαθε για τη σφαγή, έστειλε επιστολή στον αυτοκράτορα όπου του διεμήνυε πως δε θα του επέτρεπε να κοινωνήσει μέχρι να μετανοήσει. Ο Θεοδόσιος αγνοώντας την επιστολή, έπειτα από λίγες μέρες πήγε στον ναό και εκεί βρήκε τον Άγιο Αμβρόσιο να του απαγορεύει την είσοδο και λέγοντάς του πως όπως μιμήθηκε τον Δαυίδ στην αμαρτία, έπρεπε να τον μιμηθεί και στη μετάνοια.

Πράγματι ο Θεοδόσιος έκανε οκτάμηνη μετάνοια κατά την οποία δε φορούσε κανένα βασιλικό ρούχο ή κόσμημα, μέχρι που του επέτρεψε ο Άγιος Αμβρόσιος να κοινωνήσει τα Χριστούγεννα αφού πρώτα εξέδωσε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο οι θανατικές ποινές θα εκτελούνταν μετά από ένα μήνα και αφού είχε γίνει ψύχραιμη επανεξέταση της υπόθεσης. 

Ο Άγιος Αμβρόσιος λοιπόν, όπως ποίμαινε τον λαό, έτσι ποίμαινε και τους αξιωματούχους, έτσι ποίμαινε και τον ίδιο τον Αυτοκράτορα. Δεν είχε πέσει θύμα της συνηθισμένης υποκρισίας και των ημερών του και των ημερών μας, ώστε αλλιώς να φέρεται σε έναν φτωχό πολίτη και αλλιώς στον Αυτοκράτορα. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από την χρήση διπλής γλώσσας από έναν ιερέα. Άλλης όταν μιλά στον λαό και άλλης όταν μιλά στους άρχοντες. 

Και σήμερα συνέπεσε η γιορτή του Αγίου Αμβρόσιου, με την ευαγγελική περικοπή της θεραπείας της συγκύπτουσας γυναίκας. Τιμούμε τον Άγιο που αντιστάθηκε στον πειρασμό της υποκρισίας διαβάζοντας την περικοπή στην οποία ο Χριστός κατακεραυνώνει αυτή την αμαρτία. 

Ας γίνουμε λοιπόν, κι εμείς κατά το μέτρο σαν τον Άγιο Αμβρόσιο. Ας αντισταθούμε στην υποκρισία και τη διπροσωπία. Όχι μόνο στις καθημερινές διαπροσωπικές μας σχέσεις αλλά κυρίως όταν συναντάμε στο δρόμο μας τους λεγόμενους ισχυρούς, όσους έχουν κάποια θέση εξουσίας και ισχύος. 

Low -Lullaby

 

Αγίου Νικολάου

 

Σίγουρα ένας από του πιο αγαπητούς Αγίους της Εκκλησίας μας είναι ο Άγιος Νικόλαος. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού ο Άγιος Νικόλαος όσο ήταν επίσκοπος Μύρων είχε εργαστεί με μεγάλο ζήλο για να να ανεγείρει νοσοκομεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία και άλλα ιδρύματα που απάλυναν τον πόνο και τις δυσκολίες των φτωχών ανθρώπων της επαρχίας του. 

Ομοίως, ο Άγιος Νικόλαος δεν άφηνε καμία αδικία να περάσει απαρατήρητη ακόμα και αν αυτό τον έφερνε σε αντιπαράθεση με τις αρχές της Αυτοκρατορίας. 

Αλλά και πριν γίνει επίσκοπος, την εποχή των τελευταίων πια διωγμών των χριστιανών, δε δίστασε να χρησιμοποιήσει τον πλούτο που είχε κληρονομήσει από τους ευσεβείς γονείς του για να βοηθήσει τους φτωχούς και τους άπορους της περιοχής του. 

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την αδιάκοπη προσευχή και με την τήρηση των νηστειών. 

Γιατί, βλέπετε, αυτά τα τελευταία δεν είναι ανεξάρτητα από τα πρώτα. Ο Χριστιανός που προσεύχεται και νηστεύει, δε σημαίνει πως είναι ένας άνθρωπος αναχωρητής, που αποκόπτεται από τον κόσμο και τα προβλήματά του. Ίσα ίσα. Η νηστεία και η προσευχή είναι αυτές που τον κάνουν αν δει τον κόσμο με μια διαφορετική οπτική, να αφήσει το ατομικό του στενό συμφέρον και να βοηθήσει τον τους ανθρώπους όπως μπορεί και όπως οι δυνάμεις του του επιτρέπουν. 

Γιατί η προσευχή και η νηστεία μας βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα τι πραγματικά έχει ουσία στη ζωή. Θα μπορούσα να πω, πως ενώ πολλοί πιστεύουμε -και ορθώς- ότι η νηστεία και η προσευχή μας φέρνουν κοντά στον Θεό, στην πραγματικότητα μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά στους συνανθρώπους μας. 

Και ο Άγιος Νικόλαος ήταν κοντά και στον Θεό και στους ανθρώπους. Αυτό μαρτυρούν τα όσα θαυμαστά επιτέλεσε και όσο ζούσε και μετά τη κοίμησή του αλλά και η επίγεια δράση του. Γιατί ούτε και αυτά χωρίζονται. Η εδώ ζωή δεν διαχωρίζεται με τη μετά θάνατον αφού η δεύτερη αποτελεί συνέχεια της πρώτης. Ότι ετοιμάζουμε εδώ, αυτό γευόμαστε και έπειτα. 

Το παράδειγμα του Αγίου Νικολάου, ένα παράδειγμα μυστικής, πνευματικής ζωής αλλά και ζωής με έντονες κοινωνικές ευαισθησίες είναι ένα από τα πολλά παρόμοια που προβάλλει συχνά η Εκκλησία μας. Ας μη το αφήσουμε να περάσει ανεκμετάλλευτο, κλίνοντας είτε στη μία είτε στην άλλη πλευρά περισσότερο.